İçime daha önce hissetmediğim hisler doluyordu onu bebekler arasında gördükçe içime adını bilmediğim hisler doluyordu. Onun gülümsemesi içime işliyordu. Huzur Mehir'di işte.Telefonumdan fotoğraflarını çekiyordum ona içim giderken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benim güzel kızım. Birazdan gidip annesiyle tanışacaktım. İçimde biraz heyecan vardı. Mezarlıktan ayrıldıktan sonra arabalara geçip İzmir için yola çıkacaktık. Nisa benim ve Mehir'in kalan eşyalarını toparlayacaktı. Abimle Elfida'da umarım toplamayı bitirmiştir.
*** Mehir'in istediği oyuncakları alıp arabaya gelmiştik. Şimdi mezarlığa doğru gidiyorduk ve şarkıya eşlik ediyorduk.
Dünyanın en güzel kızı Hem kalpsiz hem kalp hırsızı Göremezsem o güzel yüzünü ölüce'm Eteğinde kırmızı çiçekler Göğsünde açan kelebekler Sen beni öptüğünde hayata dönüce'm
Bu şarkıyı severdim ama artık bayılıyorum. Belki bazı şeyleri çok fazla abartıyorumdur ama onla alakalı her detayı, anıyı aklımda tutmak onu asla unutmak istemiyorum. Kim değer verdiği kişiyi, kişileri unutmak isterdi ki.
Ya da geri dönme, düşünme aşkımdan ölürken Bile bile kandık dünyaya bu kadar kötüyken Evinin içinde kedinle yapayalnız uyurken Bi' odada sen ve ben, neler neler, aşkımdan ölürsem Dünyanın en güzel kızı Hem kalpsiz hem kalp hırsızı Göremezsem o güzel yüzünü ölüce'm
Mezarlığa sonunda gelmiştik. Ben düşündükçe yol daha da uzuyor gibi geliyordu ama bence tamamen psikolojikti.
"Hadi bakalım Mehir Hanım!" Diyerek sesimi neşeli çıkarttım. Onunda modunu düşürmek istemiyordum. Annesinden ayrılamk onu zaten yeterince üzüyordu. O elimden tutup annesinin yanına sürüklerken gözlerim dolmaya başlamıştı.
"Anneciğim, hani sana söylediğim buranın dışında uyuyan abla vardı ya, heh işte o beni kurtardı o da bana senin gibi davranıyor. Anne gibi hissettiriyor. Seni de çok seviyorum, onu da." Bir süre gözleri dolu dolu annesinin mezarına baktı ve beni yanına çekerek konuşmaya başladı. Dolan gözlerine inat cıvıl cıvıl konuşuyordu.
"Annecim, bu Çiçek annem . Adı da çok güzel kendisi de. Sen hep çiçeklerin üzülmemesi gerektiğini söylerdin ama Çiçek annemi çok üzmüşler bence." Cümlesinin son kısımlarını benim duymamam için kısık sesle söylemişti.
"Merhaba, ben Çiçek. Sana nasıl hitap etmem gerektiğini bilmiyorum ama sana saygı duyuyorum. Mehir'i bu kadar güzel yetiştirdiğin için teşekkürler.." Daha söylemek istediğim o kadar şey vardı ama dilim lâl olmuştu. Cümleler dilimden çıkmıyordu. Ama Mehir hala konuşuyordu.
"Anneciğim, Çiçek annemin de kızı senin yanındaymış ona iyi bak olur mu? Beni sevdiğin gibi sev. Çünkü Çiçek annem beni çok seviyor, sende onun kıznı sev." Dedi ve bana baktı onun bakışları ile kendimi gülümsemeye zorladım ve başardım da.
"Mehir'im, Açelya'm ile tanışmak ister misin?" Dedim güç almak için onun elini tutarken. O da hevesle kafasını sallarken. "Annecimz, ben şimdi gidiyorum ama tekrar geleceğim. Seni bulutlar kadar çok seviyorum." Dedi ve annesinin mezar taşına öpücük kondurdu.
Ağlama Çiçek. Sakın ağlama. Güçlü ol. Sözünü unutma. Mehir için .
Kendimi tutmaya çalışırken kızımın yanına gelmiştik." Güzelim, ben geldim bir tanem. Bak seni kimle tanıştıracağım. Bak bu Mehir senin ablan oluyor." Dedim sessiz gözyaşlarımı akıtırken.
"Merhaba Açelya, ben Mehir senin ablan oluyorum. Galiba sen şu an çok uzaklardasın ama merak etme benim annem senin yanında. Çiçek annem'in beni sevdiği gibi o'da seni sevecek." Dedi ve Açelya'nın toprağına bir öpücük kondurdu.
"Gidelim mi?" Dedim titreyen sesim ile. Mehir de onaylaması ile arabaya doğru ilerlemeye başladık."Anne, ağlamasan olur mu?" Diyen titrek ses ile dayanamadım ona sarılarak ağlamaya başladım. Böyle olmaması gerekiyordu. Ben anneydim güçlü olmam lazımdı. Hemen gözyaşlarımı durdurmam gerekiyordu ama durmuyordu. Artık Mehir'de ağlıyordu. Benim kucağıma oturmuş birbirimize sarılarak ağlıyorduk.
***
Ay ben geldimmm kitabı olduğunu unutan yazar mı olurmus yaa dkeşwşwkdm
