VÂVEYLÂ

11.bölüm: İntikam Başlıyor

Herkese selam evet baya geç geldi bölüm kusura bakmayın lütfen 🙏🏻💗
Yazım dilini artık yazar ağzından yazıcam yani tek kişi ve bu son artık bidaha yazım dilini değiştirmicem.

Baran efsunu arabaya koyup sürücü koltuğuna geçmişti Efsun kapıyı açmaya çalıştı ama Baran kapıyı kilitlemişti.

Efsun korkak gözlerle Barana bakıyordu bacakları titremeye başlamıştı.
Baran efsunun çenesinden tutup kendine yaklaştırdı

"Ali gibi saf birisini buldun tabi ! Onun gözüne girip kendini mi sevdireceksin?"

Çenesini daha da sıkılmıştı acıdan kıvranıyordu, gözleri dolmuştu ağlamak istemiyordu Efsun.
Ellerini Baranın elinin üstüne koyup çekmeye çalıştı.

"Küçük Orospu ! Seni buraya getirerek hata yaptım Ali'nin başını belaya alamam seni öyle bi yere götürecem ki gün yüzü görmeyeceksin" diyip arabayı sürmeye başladı . Efsun Baranın son sözünden sonra göz yaşlarını tutamayıp ağlamaya başlamıştı.

Baran hızla arabayı sürerken Efsun ağlamaktan başka hiçbir şey yapmıyordu.
"Kes sesini!" Diye bağırdı Baran.
Efsun susamıyordu korkudan titreyen vücudunu ve göz yaşlarını tutamıyordu.
"Konuşamıyorsun diye sevindik ,zırlaman bitmiyor!"
Efsun baranın böyle demesine çok üzülmüştü konuşamaması onun en büyük acısı iken Baran'ın Efsun konuşamamasına mutlu oluyormuş.

Efsun Baranı dahada sinirlendirmemek için ellerini ağzına getirip kendini susturmaya çalıştı fakat bi türlü başaramıyordu kendini susturmak istesede susamıyordu

Gözlerini sıkıca kapatıp derin derin nefes alıp rahatlamak istiyordu

Biraz zaman geçtiğinde araba durmuştu. Efsun pencereden dışarı bakıyordu nereye geldiğini anlamamıştı . Dağın başında küçük bi kulübe gibi ev vardı.

Baran arabadan çıkıp Efsunun kapısını açar
"Gel bakalım buraya küçük orospu"
Diyip Efsunun bileğinden tutup arabadan indirir .

Efsun kendini çekiştirip kurtarmaya çalışıyordu  ama Baran izin vermiyordu. Efsunu kucağına alıp eve doğru yürümeye başladı

İçeri girdiklerinde Baran Efsunu koltuğun üstüne bırakıp ,kapının önüne geri gidip kilitler.

Efsunun korkusu iki kata çıkmıştı ayağa kalkıp geri adımlar atmaya başladı. Baran Efsunun üzerine yürümeye başlamıştı

"Sabah kaçtığında sana öyle bi ceza verecektim ki aklın başına gelecekti, ama öyle bi oyunculuk yeteneğin varki acıdım sana!"

Efsuna doğru her adımında konuşuyordu

"Ama gerçek yüzünü anladım Kardeşim Ali'yi oyununa getirmeye çalıştın"

Efsunun dibinde durup , ellerini Efsunun saçlarında gezdirmeye başlamıştı.
Vücudu yine titremeye başlamıştı , yan tarafa dönüp gidecekken Baran kolundan tutup çekti

"Şşş kaçma benden Efsun cezanı çekeceksin daha"

Diyip saçından tutup sürüklemeye başladı, bi tane sandalye ye oturtup Efsun'un ellerini arkasından tuttu
"Eğer Ayağa kalkıp kaçmaya çalışırsan canın daha çok acır ! Zaten kaçamazsın uğraşma bence"
Diyip Efsunun yanından uzaklaşıp bi çekmeceden ip alıp gelir.

Efsunun ellerini ve ayakları sandalye ye sabitleyip bağlar. Mutfağa gidip bıçak alıp genç kızın arkasında durur ve saçlarından bi tutam alıp geriye atar sonra bıçağı boğazına dayar

"Öldüreyim mi seni ?"

Efsun ağlamıyordu kendini güçsüz göstermek istemiyordu zaten tek isteğide ölmekti şimdi o isteği yerine geliyordu