Aşk mavidir demişti.
Mavi umudun rengiydi.
Ben onunla umut etmeyi öğrendim.
Canımdı o benim. Beni bırakmazdı.
Kalbimdeki maviydi o benim.
Paris çok sessiz ....
❄️İlk kar serisi : 2. Kitap (final kitabı )
🩵İlk bölüm yayin tarihi : 10/10/2023
Paris'e geleli 2 gün oluyordu. Hawk Moth yeni ismi ile Shadow Moth Paris'e terör estirmeye devam ediyordu. Bir çatıda oturuyordum. Yanımda bu sefer leydim yoktu . Düşünceliydim... Elimdeki zarfa bakıyordum.
"Ben geldim!"
Bir anda sırtıma binen ağırlık ile ne yapacağımı bilemediğim mektubu yanımdaki fotoğraf albümünün içine koydum ve kollarını göğsümde birleştirmiş leydimin ellerine sarıldım. Dolmuş gözlerimi silip zorlukla gülümsedim. "Kedicik?" "Leydim?" Ellerini göğsümden çekip yanıma oturdu. "Noldu? Ağlamış gibisin." "Yoo! Nereden çıkardın?"
Yüzüme öyle bir baktı ki.... "Yalandan nefret ediyorum." Kaşlarını çatmıştı. Kızgın hâli de ayrı bir güzel oluyordu ya.
Yanı başımdaki beyaz fotoğraf albümünü elime aldım. "Bunu .... Odamdaki bir sandıkta buldum. Eski bir sandıktı. Anahtarını kaybettiğim için kilitini açamamıştım. Plagg açmama yardım etti. Sonra içinde bunu buldum. " Albümün kapağını aralayıp ilk fotoğrafı ona gösterdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki minik kedi oyuncağına sarılmıştım. Uyuyordum. 1-2 yaşlarında idim. Yeşil yastığım ve battaniyemi hatırlıyorum. Yumuşaktılar. Leydim gülümsedi.... "Çok tatlısın!" Gülümsedim. Bu kız benim için tam anlamıyla bir neşe kaynağı. Bir diğer fotoğrafta annemin bacaklarına sarılıyordum. Eğilmiş ve beni tutuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki çikolatalı dondurma düşmüş , elime bulaşmış ve annemin karbeyaz elbisesini de kirletmeme neden olmuştu.
"Annen çok güzel. "
Bakışlarım fotoğraftan leydime döndü. Büyülenmiş gibi fotoğrafa bakıyordu. "Öyle. " Verdiğim cevapla daha da gülümsedi. Uzanıp dudaklarıma bir öpücük bırakıp geri çekildi. İşaret parmağı ile göz yaşımı sildi. Ağladığımı fark etmemiştim bile. "Bugün... Annemi kaybedeli 3 yıl oluyor leydim. " "Bu yüzdendi demek..." "Hayır." Son heceyi uzatarak söylemiştim. Sözlerime devam ederken o ise beni pür dikkat dinliyordu. "Alıştım. Her sene ağlamak istemiyorum artık. Sadece..." Albümün ortasında kendini belli eden zarfı alıp ona uzattım.
