"Ah duydunuzmu V birini daha öldürmüş" chaeyoung hızlı ve heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladı
"Ah evet duydum ve bu sefer cesedin fotoğrafını bulamadılar ama feci bir halde olduğu dedikodusu var" dedi karşımda oturan jisoo, yanımda oturan Taehyu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ya lütfen şu yıldıza basın üşenmeyin bir kere de
π
Ellerimi göğsüne koyup ittim ve geriye çekildim.
"Sana öpmen için izin verdim mi?" Sorumla dudaklarında dilini gezdirdi ve geriye yaslandı.
"Gerçekten sırf gördüğün o şey yüzünden beni hemen sildin hemde birşey yüzünden yada belkide senin bahanen oldu bu." Gözlerim sinirle onu buldu ve doğrulup ayağı kalktım.
"Ne saçmalıyorsun sen?!" Keskin çıkan sesimle duruşunu düzeltti ve yüzüme baktı.
"Belki de uzaklaşmak için bahanen oldu diyorum." Demesiyle kafamı olumsuzca salladım.
"Ben o görüntüyü gördüğümde rüya olması için ne kadar dua ettim biliyor musun? Ben aslında o kötü adamın ölmesine değil senin böyle birşey yapmana inanamadım, senin." Dedim sonlara doğru sesim fısıltı gibi çıktı.
Gözlerini pişmanlık sardı ve kafasını yere eğdi.
"Şimdi madem bırakmıyorsun bekleyeceğim çünkü eninde sonunda benden sıkılacaksın." Son sözümle kafasını kaldırdı.
"Senden asla sıkılmam."
"Sıkılırsın bir gün ve bırakırsın."
"Ben seni 3 yıl boyunca sadece seni gördüm gözüm başkasına kör oldu." Yüzümü şaşkınlık ele geçirmesin diye çabalarken dudaklarım aralandı.
Koskoca 3 yıl beni mi takip etmişti?
"Yalan söylüyorsun." Kafasını iki yana salladı.
"Söylemiyorum hatta sana gösterebilirim-" deyip yerinden kalkacak gibi oldu ama geri oturdu.
"Gösterirdim ama benden korkarsın."
"Şuan öyle şeyler duyuyorum ki emin ol göstereceğin şey beni korkutmaz." Dedim ama yüzüme öyle bir baktı ki gözlerinde gördüğüm o karanlık ışıltı korkunçtu.
Birden ayağa kalktı ve kolumdan tutup üst kata yürüdü büyük adımlarına yetişmeye çalışırken ayağım merdivende büküldü ama sesimi çıkarmadım.
Üst kata çıktığımız gibi odanın önünde durup cebinden çıkardığı anahtarı deliğe soktu.
Kalbim hızlı atarken elimi tutup içeriye çekti.
Gözlerimr vuran ışıkla ellerim gözlerime gitti ve ovuşturup açtım.
Gözlerim kırmızı ışıktan ne olduğunu fazla görmezken ışığa alışınca gördüklerime kalbim göğsüme fazla geldi.
Etrafımı saran dört duvarda da fotoğraflarım vardı.
Duvarda hiç boş yer kalmayacak şekilde hepsi yapıştırılmıştı ortada gözümün önünde sarkan iplere baktım ve önüme gelen fotoğrafı elime aldım.
