Kalabalığın içinde yalnızım. Sağırım tüm konuşmalara, dilsizim tüm sohbetlere. Selamlaştığım tüm yüzler maskeli elimi uzattığım tüm insanlar art niyetli. Bu yol çok uzun bu yol çok kalabalık. Bu yolda düşene birde ayaktakiler vuruyor, bu yolda tökezleyene gülüyorlar. Sevmiyorum sahte insanları, sevmiyorum yalancı gülümsemeleri. Birgün biri çıkıp gelmeli ve tüm bu sessizliği bozmalı, maskesiz gerçek yüzünü göstermeli, yüzüme gülerken gözleri parlamalı, elimi uzattığımda alıp kalbine koymalı. Sevdirmeli tüm insanları bana ve yollar ne kadar uzun ne kadar kalabalık olursa olsun ona çıkmalı. Masallarda olmalı böyle bir insan o zaman haydi şimdi masal okumalı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşından Kağıda Dökülen Şiirler
PoesíaAğladım, ağladıkça kağıda aktı gözyaşım. Sonra birer mısra oldu kağıtta şiirler beliriverdi birden.
