Sen afroditi kıskandıracak kadar güzel.. Melekleri kıskandıracak kadar doğaldın.. Ben ise sana aşık olacak kadar şanslı ve seni bekleyecek kadar sabırlıyım.. Ama sen ''sen''din her seferinde ben ise ''ben''.. Sen bazen ''siz'' oldun hayatımda.. Ben ise ''o'' ve ''onlar'' oldum hayatında.. Biz hiçbir zaman ''biz'' olamadık.. Biz hiçbir zaman bir olamadık.. Hep ayrı öznelerde farklı kişileri temsil ettik.. Senle kurulu bir cümlede gizli özne olmayı bile beceremdim ben.. Sonunda kaybettim seni sonunda çektin gittin benden ve benim olmadığın hayatımdan.. İşte bu yüzden artık tüm cümlelerim öznesiz ve tüm cümlelerim devrik..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşından Kağıda Dökülen Şiirler
PoezieAğladım, ağladıkça kağıda aktı gözyaşım. Sonra birer mısra oldu kağıtta şiirler beliriverdi birden.
