Gözyaşından Kağıda Dökülen Şiirler

Huzurlu Geceler, Aydın günler.

Ilk defa bu kadar acı çekiyor ilk defa bu kadar yanlız hissediyordum. Birden hiç  beklemediğim bir anda küçük bir el çıktı karşıma, çıkıp geldi uyuyan güzel ve tutup o boşluktan çıkardı beni. Hayatı tekrar anlamlandırdı. Tüm boşlukları doldurdu. Küçüktü el ama kocaman bir kalple aynı bedeni paylaşıyordu. Çok şanslıydı aynalar. Çektiği acıları bende çeker, gördüğü kabusları bende görür, döktüğü göz yaşlarını paylaşır oldum. Her gecem "huzurlu" her günüm "aydın" oldu. Herşeyin en iyisini hakediyorken bu kadar mutsuz olması kahrediyordu. Sadece onu mutlu görebilmek icin onun sevdiklerinden oluşan hiç alışık olmadığım hayaller kuruyordum. Özlüyor, saatleri sayıyor, geceler erken bitsin hep gündüz olsun istiyordum. Hayal gibiydi. Dokunamıyor, göremiyor, duyamıyordum. Ama yanımda hissedebiliyordum...