Yalnışlıkla davet edildiğin kraliyet balosunda tanımadığın bir kralı görürsün bu da yetmezmiş gibi o adam annen'le baba'nın katili olur...Ben Eftely, Ateş krallığının kraliçesi Eftely...Hikayemi okumaya hazır mısın ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•
•
•
Tanrım kör oldum artık kusura bakamıyorum.
Acı çekmemiş bir ruh mutluluktan ne anlar.
Bazen sarılsa geçer hastalığına yakalanıyorum.
Ey rüzgar… Sert esme! Özlediklerimin kokusu geliyor yüreğime, gözlerim doluyor.
Gökyüzü gitgide genişliyor.
Tecrübe hayatın sana kel kaldıktan sonra tarak vermesidir.
Ölüm senin peşindeyken, sen neyin peşindesin?
Bıraktığında sana acı verecek kadar hiçbir şeyi sahiplenme.
Bakma bu kadar hüzünlü şeyler yazdığıma ben hep gülerim ve gülerken kimse yalan olduğunu anlamaz.
Şimdi elimde bir intihar mektubunu okuyordum.
Bu hissi ne kadar zorlarsam bile asla böyle bir acı çekeceğimi düşünmezdim annem'le, babam'ın ölümünden başka...
Abilerim saray da oturuyordu. Onlara bu mektubu elimde tuttuğumu söylemeyecektim zira bana saraydan dışarı adım atmama izin vermezdiler.
Bu yüzden bunu yapmayacaktım.
"Derhal en iyi atımı hazırlayın!"
Atımı hazırlayıp yanıma getirdikleri gibi mektup da söylenen yere doğru oluşturdum yolumu. Belki de bu benim son yolumdu...
Hani söylemişdim ya o lanet gece insan ne kadar çabuk varmak isterse,o kadar uzanır onun yolu...
Ayağım yere değmiyordu, ama altında cam parçaları eziliyordu. Kalbim hiç bir şey hissetmiyordu, ama paramparçaydı. Ruhum çok sessizdi, ama içinde fırtınalar kopuyordu.
