mahperi lillian asil
Şaşkınlığım hızlı geçti.
Karşımda elinde bir buketle duran Vargas'a rağmen hızlı toparlandım. Bir eli gerginliğini belirtircesine ensesindeydi ve boynu hafif eğik alttan bana bakıyordu. Kapıyı geçebilmesi için genişçe araladım ve önünden çekildim. Onun bir suçu yoktu kendimce, bana böylesine suçlu bakmasına gerek yoktu.
Hala orada öylece dikilmeye devam edince elimle içeriyi işaret ettim. "Geçsene."
Kendisi de öylece durduğunu yeni farketmiş olmalı ki hemen harekete geçti. O içeri girerken ardından kapıyı kapattım. Hızlı adımlarla önüne geçip mutfağa ilerlerken peşimden geldiğini işitebiliyordum. Bu kadar gergin ve suçlu hissetmesi çok saçmaydı.
"Çiçeği tezgaha bırakabilirsin." Amerikan tarzı mutfakta tezgahın ardındaki sandalyeye otururken onun çiçeği önüme bırakmasını izledim. O da tezgahın öbür tarafına geçerken gözlerini bana dikti. "Nasılsın?" Sorusuyla koluma ufak bir bakış atıp hafifçe sargıdaki burnuma dokundum.
"İyi gibiyim, sen?" Onun dilinde cevap vermemle şaşırdı, ardından maçtan önce yaptığı aklına gelmiş olmalı ki utançla elini ensesine atarak güldü. "Ben de iyiyim."
Böyle utangaç davranışları tatlıydı, gülümsemesi ise ayrı bir güzeldi. Benim bir hatam yüzünden suçlu hissetmesi yanlıştı, profesyonelliğimi koruyabilseydim hiçbiri yaşanmazdı.
Kafasını kaldırarak etrafına bakındı ve gözü bir şeye çarpmış olmalı ki bir süre oraya baktı. Onun gibi bende oraya döndüğümde az önce hıçkıra hıçkıra ağlamama sebep olan et ve bıçak duruyordu. Yeniden bana döndü. "Yemek mi yapacaktın?"
Hafifçe iç çekerek onu onayladım. "Evet ama tek kolla beceremeyince bıraktım." Hemen tezgaha yöneldi ve önce elini yıkadı. Ben ne yapacağını incelerken o bana döndü. "Ben yaparım."
Cevap vermemi beklemeden bıçağı kavramasını izledim. Kaslı kolları ve 1.94 boyuyla mutfağa yakışıyordu açıkçası. Bu şekilde çok çekici duruyordu. Üzerinde sıfır kol bol bi tişört ve fazla kısa olmayan bol bi şort vardı. Hemen yerimden kalktım ve o ne yaptığımı izlemeye çalışırken mutfağın bir köşesinde asılı olan mutfak önlüğünü aldım. "Bana dön."
Elindekileri bırakıp tüm vücuduyla bana döndüğünde tek elimle mutfak önlüğünü boynundan geçirdim. Arkasını tek elimle bağlayamadığım için o direkt kendisi bağladı ve tek eliyle vücudunu gösterdi. "Nasıl? Yakıştı mı?"
Hafifçe gülerek onu onayladım ve o da aynı şekilde güldüğünde buzdolabına ilerledim. En azından bir kaç malzeme çıkartmalıydım. Ben buzdolabını karıştırırken onun doğrama tahtasında çıkardığı bıçak sesleri kesildi ve vücudunu arkamda hissettim. Beni kolumdan kavradığı gibi tezgahın önüne getirerek belimden tutup tek hareketle sandalyeye oturttu. "Yardım etmek yok, sadece izleyip yeme işi sende."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
meftun, melissa vargas
FanfictionOnu yeniden görmek fakat dokunamayacağımı bilmek acı vericiydi, bunu kendi ellerimle inşa etmiş olsam bile.