Eve geldiğim gibi onun eşyalarını bavula tıkıp kapı önüne koymuştum ve bir haftadır da onu görmemiştim.
Ağlayarak filmi izliyordum ki telefonum çaldı, alarak baktığımda jimin arıyordu, açarak hoperlöre aldım.
+Efendim jimin?
-Hoseok iyimisin? Hala ağlıyormusun?
+İyiyim, film duygusal,ona ağlıyorum
-Bir hafta dır sesin soluğun çıkmıyor, merak ediyoruz ama rahatsız olma diye yazmadıkta
+Ben iyiyim, sadece hazmetmeliyim
-Yoongi burada, yukarıda, neden ayrıldınız?
+Ona sor, nedenini çok iyi biliyor
-Ağızını bıçak açmıyor, odadan çıkmıyor, uyuyamıyor, ne oldu size
+Bana acındırma onu jimin, umurumda değil
Ayak sesleri ile yoongi'nin pürüzlü sesi kulağıma geldi.
"Hoseok nasıl?"
"Şimdi konuşuyoruz"
Hızlı adım sesleri geldi ve yine onun sesini duydum.
-Hoseok lütfen konuşalım,lütfen böyle yapma
Telefonu kapatarak kenarı attım.
"Sen bizi bu hale getirdin yoongi"
Gözlerim dolduğunda kendimi sıktım, umurumda değildi, bizim için bu daha iyiydi.
O birini bekliyordu ve o kadın geldiğinde zaten beni bırakacaktı, bariz bir sonu erkene çektim.
Canım yansa da, bu son değişmeyecekti.
Film'e odaklanmaya çalıştım ama başarılı olamadım, sinir ile bilgisayarı kapattım ve geri giderek uzandım.
Onun t-shirtü nü alarak kokusunu içime çektim, çok özlemiştim, köpek gibi özlemiştim.
Acaba o kimi bu kadar yıl bekliyordu? Beni de öyle bekler miydi?
Gülerek kafamı salladım, elbette beklemezdi,kendimi kandırma malıydım, ben onun için değerli değildim.
Bir kaç hafta sonra yine normal hayatına devam edecekti, biliyordum,bu olacaktı ve ben ise arkasında durmuş,onu seven geçmişte kalmış kişi olucaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sope: Contradiction
أدب الهواة"Bu saçmalığa bir yıl dayandım, ne o,bir kadını mı bekliyordun? Bir kadın için mi bana bir yıl işteyim diyerek yalan söylüyordun, artık bitti, daha fazla canımı yakmana müsade etmeyeceğim, şimdi o beklediğin tepeye gidip yeniden bekle"
