Gecenin karanlığında, ormanın derinliklerindeki o soğuk kulübeye iki tohum düştü. Kendilerine yazılmış olan kaderlerine kan ağladılar. Birbirlerinden ayrı düştüler, içlerinden biri yapayalnız kaldı.
İki tohum serpildi, büyüdü. Biri el bebek gül beb...
Bölüm Şarkımız Dila'ya çok uyuyor, Nova Norda-Sarhoşsun Dünya
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. Bölüm : ''İyi ki doğdum mu bende?''
Küçükken masalları çok severdim. Her biri ayrı bir yalandan ibaret olsalar da, ben onları hep gerçek sayardım.
Gerçekten bir yerlerde pamuk prenses yaşardı, rapunzel saçlarını sarkıtır, sindirella ayakkabısını düşürürdü. Çünkü inanmak kolaydı.
İnanmak kolay, görmek zordu her zaman.
Bende tıpkı masallara inandığım gibi, Akif'e de sıkı sıkıya inanmıştım.
Başımdaki tek büyük o olunca, ona baba demiştim. Annem yoktu, bende bir masal kahramanıydım işte. Dediğim gibi, kendimi böyle inandırmıştım.
Şimdilerde görüyordum, ben kendimi hep kandırmıştım. Tıpkı Akif'in beni kandırdığı gibi. Anlattığı hikaye doğru bile olsa, Akif için ben bir silahtan farksızdım.
Kendi intikamı için, beni aileme karşı kullanıyordu. Evet işime geliyordu, yalan yok. Sonuçta bende aynı amacın peşindeydim, lakin kalbime bir şüphe düşmüştü artık.
İçime düşen şüphe, benim için en sağlam kanıttı.
Şimdi ise o şüphenin gerçekliğine bir adım daha yaklaşmak için buradaydım. Büyük salonun önünde, arabanın içinde oturuyordum. Altunların daveti, yarım saat önce başlamıştı.
Barkın Kandemir on beş dakika geç katılmıştı, yanında Aslan ile beraber. Bu durumda, bir işler çevirdikleri kesindi. ''Dila sen bundan emin misin?'' bakışlarımı Akın'a çevirdim.
Derin bir nefes verdi, ''Yani bu çok, çok büyük bir hamle. Her şey açığa çıkabilir.'' diye tamamladı cümlesini. Gözlerimi kapatarak başımı koltuğa yasladım, ''Akın, ben bu işi uzatmaktan yana değilim. Verecek bir yirmi beş yılım daha yok.''
''Ne olacaksa olsun, bitsin diyorsun yani.'' Adar'ın sesiyle gözlerimi açtım, bakışlarımı dışarıya çevirdim ''Öyle, bir an önce her şey bitsin istiyorum.''
Korumalar girişlerde daha yoğun olacak şekilde, belirli aralıklarla duruyorlardı. Son olan olaylardan sonra, yani Doruk'u vurmamdan sonra, daha çok önlem almaya başlamışlardı.
Güzel, gözlerini korkutmayı başarmışım.
''Hazırlayın, beş dakikaya giriyoruz.'' dudaklarımda istemsizce beliren tebessüm, sıkıntılı bir nefes vermelerine sebep oldu. Yan koltukta duran belgeyi elime aldım, DNA testi.
Bütün gerçekler, avucumun içindeydi. Tıpkı saatli bir bomba gibi, tek yapmam gereken bir kıvılcım çıkartmaktı.
Sonrasında o kıvılcımı, bir alev topuna çevirecektim.
