Gecenin karanlığında, ormanın derinliklerindeki o soğuk kulübeye iki tohum düştü. Kendilerine yazılmış olan kaderlerine kan ağladılar. Birbirlerinden ayrı düştüler, içlerinden biri yapayalnız kaldı.
İki tohum serpildi, büyüdü. Biri el bebek gül beb...
Üşenmeden okuyun lütfen, yeni bölüme geçmeden önce sizden çok küçük birkaç ricam olacak. Minicik şöyle. Yıldızı parlatmayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayalım lütfen. Ne kadar çok oy ve yorum gelirse, yeni bölüm de o kadar hızlı geliyor.
Bölüm şarkımız, Balmorhea-The Winter
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. Bölüm : ''Bakmazsam yazık olacaktı sanki.''
Kan içindeydi her yerim, ellerimde kanla doğmuştum sanki.
Her şey gözümün önündeydi fakat ben görememiştim. Görmemeyi seçmiştim, neden dememiştim. Tutunacağım tek dalı da kaybetmemek için, o dalın her yerimi çizmesine göz yummuştum.
Şimdi ise tutunduğum tek dal, çürüyüp kopmuştu. Düşmüştüm, çok sert düşmüştüm.
Halbuki düşeceğimi hiç düşünmemiştim buraya çıkarken. Her şeyde öyle beklemediğin anda olmaz mıydı? Öylesine beklenmedikti ki, düşerken anlamamıştım. Yere sertçe çarptığımda kalbime batan kaburgalarımı hissetmiştim, derin kesikler açmıştı. İşte o zaman anlamıştım düştüğümü, belki de birisi beni itmişti.
Şimdi ne dikiş tutardı kesiklerim, ne de kabuk bağlardı sanki.
İhanete uğramıştım, yedi bıçağın yanına sekizincisi de eklenmişti işte.
Çalan telefonla düşüncelerimden sıyrıldım, uzandığım koltuktan kalktım. Bilgisayar odasındaydım, sehpanın üzerindeki telefonumu elime aldım.
Barkın Kandemir arıyor...
Derin bir nefes verip aramayı açtım, ''Ne var Kandemir?''
''Acil buluşmalıyız.'' dediğiyle güldüm, ''Beni yemeğe mi çıkarıyorsun?''
''Seni yemeğe çıkartmamı mı istiyorsun?'' hafif gülerek konuştu, aynı zamanda araba kapısının sesini duydum.
''Önümde diz çökmeni daha çok.'' ayağa kalkıp bilgisayar odasından çıktım, ''Doruk gibi yarım bırakma ama.''
''Ben başladığım işi bitiririm Kandemir, aklında bulunsun.''
Telefonu kapatıp, odaya doğru ilerledim. Akif Akdemir yanına Gökhan'ı da alıp evden çıkmıştı. Bende bugünden sonra kendi evime geçecektim zaten. Odaya girdiğimde su geçirmez bandajlarımı yenileyip hızlı bir duş aldım.
Kandemir'in acil buluşma isteği, bir şeylerin yolunda gitmediğini kanıtlıyordu.
Ne saçmalayacağını merak ediyordum, ayrıca belki ondan bir şeyler de öğrenebilirdim. Bu buluşma önemliydi, aynı zamanda tehlikeli de.
Banyodan çıkınca makyaj masama oturdum, Akın'ı arayıp hoparlöre verdim ve hafif bir ten makyajı yapmaya başladım. ''Efendim Dila'm?''
''Kandemir aradı, acil buluşma teklif etti.'' yanındaki adamlara bir şeyler söyledi ardından benimle konuşmaya devam etti, ''Sevmedim bu işi.'' dedi sıkıntılı bir sesle.
