BENİM AMANSIZ SEVGİLİM

27. BÖLÜM

Peki ya, bu kadar olay oldu ve Doğan ne hissetti? Hiç düşündükmü?

Birazda Doğan anlatsın biz dinleyelim hm?

Doğan'ın anlatımıyla

Elisa'yı eve bıraktıktan sonra bende kendi evime gittim.

Herkes şuan merak ediyordur belkide..

Sen ne hissediyorsun..

Yada kendi kendime kuruntu yapıyorum..

Bu olaylar bana ne kadar acı çektirdi bir ben, birde Allah bilir..

Drew'in krizleri, Elisa'nın vicdan azabı..

Peki ben..

;), Beni düşünen yok ki..

Binanın içine girdiğimde hızla asansöre bindim.

Gidip kafa dağıtmalıyım..

Asansör benim katıma çıkınca cebimden anahtarımı alıp dairenin kapısını açtım.

İçeri girdiğim an kapıyı kapadım.

Yaslandım ve ağlamaya başladım.

Bitmişliğimize..

Tükenmişliğimize..

Herşeye..

Ayağa kalktım ve odama doğru yol aldım.

Hızla üstüme birkaç parça rahat şey giyip odadan çıktım.

Mutfağa gidip kendime bir latte yaptım.

Latteyi alıp balkona çıktım.

Canım çok acıyordu..

Kardeşim dediğim insana ihanet ettim..

Sevgilimin, ikinci kardeşimin acısını dindirmeye çalıştım..

Kendimi hiç etmeye razıyım eğer ikisi mutlu olacaksa..

Lily'i tekrar kazanmak için kendimi feda edebilirim..

Eğer mutlu olacaklarsa bunu yapabilirim..

Çünkü böylesi çok acıtıyor..

Dayanamıyorum..

Bize dedikleri hala kafamın içinde dolaşıyor..

"Benim" dedi üstüne basa basa "tramvamdan sonra konuştuğum ilk insan sendin Els.."

"Kardeşim dediğim adamdan beklemezdim Doğan.."

İyi bir kardeş, dost olamadık onun için..

"Tanrı, bana seni ne için gönderdi bilmiyorum ama seni seviyorum diyen sen, Drew Park, ben sana ne yaparsam yapayım beni sevdiğini söylerken şimdi ne değiştide Adolin gibi bir manyakla takılmaya başlayıp sevgilini hiçe saydın"

Drew, onun için iyi bir sevgili olamadı..

En son dediği ise benim canımı en çok acıtanıydı..

"Bitti Drew, bitti, bende, bizde bittik.. Bizi, siz bitirdiniz.."

Bizi, siz bitirdiniz..

O kadar haklı ki.

Elisa ambulansı hiç aramamalıydı.

Reşit değillerdi ki, sadece görgü tanığıydılar..

Keşke direk polise gitselerdi..

Bizde.. Bizde belki hiç bitmezdik..

Hiç tükenmezdik..

Hiçbirimizin canı belkide bu kadar acımazdı..

Belki, Elisa ambulansı hiç aramasaydı..

Bunlar hiç yaşanmazdı...

Hiçbirimizin canı belkide bu kadar yanmazdı..

BÖLÜM SONU..

Olum yazarken ağladım..

Doğan'ı birazda olsa anlarsınız diye umuyor ve 28. Bölümü yazmaya gidiyorum..

ÖPÜLDÜNÜZ
<3333333333