BENİM AMANSIZ SEVGİLİM

37. BÖLÜM

Tam bir saattir yoldaydık.

Elimde bir silah, hayatımın en büyük şanssızlığını yok etmeye gidiyorum..

Tabii biraz riskli ama olsun..

Şansızlığım, belki bir gün en büyük şansım olurdu.. Kim bilir?

Araba gayet lüks bir villanın önünde durunca Drew hepimize doğru "Geldik" dedi.

Ben Park Lily.. Ve bugün en büyük şansızlığımı yok etmeye, bu diyardan silmeye geldim.

Ve bu villa'nın içine girdikten sonra belkide herşey benim dönüm noktam olacaktı..

Kim bilir?

Titrek bir nefes alıp "Gidelim" dedim ve arabadan indim.

Hepimiz kendimizden emin adımlarla villaya doğru ilerlerken annem kulaklıklarımızdan bize yapmamız gerekenleri söylüyordu.

"Lily, ben senin yapmanı istedim ama emin misin? Eğer istersen onu ben-"

"Hayır Drew, ben yapacağım. Şansızlığım olan o adamı ellerimle öldüreceğim"

Drew bana gururlu bakışlar atarak gülümsedi.

Doğan bana dönüp "Sana güveniyoruz kardeşim, yapabileceğine inancımız tam" diyip güven verici bir şekilde sırtımı sıvazladı.

İkiside bana sonsuz güveniyordu..

Ve ben Park Lily'sem; Güvenleri boşa çıkmayacak..

"Lily" dedi Drew endişeyle.

"Evet Drew"

"Ya sana birşey olursa?"

Sıcacık bir gülümsemeyle "Hayır sevgilim, kızıl saçlı kız'a birşey olmayacak, kızıl sözü"

"Seni seviyorum kızıl"

"Seni seviyorum zorba.."

"Romatikliğinizi bozduğum için özür dilerim ama artık girsek mi?"

Derin bir nefes alıp "Girelim" dedim ve koşarak bahçe kapısının önüne geldim.

Birkaç kez kapıyı sertçe ittirdim ama açılmadı.

"Çekil Lily ben aça-" demesine izin vermeden "Asıl sen çekil Drew" dedim ve geriye adımlayarak hızla kapıya doğru bir tekme attım ve kapı kırılırcasına açıldı.

"Oha-"

"Hadi! Alarmlar çalmadan gidelim" dedim ve eğilerek koşmaya başladım.

Genelde villalarda alarmlar olduğu için yakalanma oranımız daha yüksek..

Bu yüzden hızlı olmamız gerek..

"Anne" dedim kısık sesle kulaklığa doğru.

"20 adım sonra çimenlerde bir sertlik hissedeceksiniz, orası bodrum katının ikinci kapısı, oraya girin"

Bahçenin içinde sessizce ilerleyip 20 adım attık.

20 adımın sonunda bir sertlik hissedip hemen orayı açtım.

Bodrum katına varmıştık..

"Sessizce yürüyün ve sağa dönün"

"Şimdi biraz ileride bir merdiven var"

"Merdiveni çıkın ve oradaki kapıyı açın"

"Tamam anne, burdan sonrası bizde" diyip bizimkilere döndüm.

"Hadi" dedim ve kapıyı açıp çatı katına girdik.

"Aşağı inelim, kesin oradadır"

İkisi benim aceleciliğimden birşey diyemiyordu ve sadece beni takip ediyorlardı.

Aşağıdan gelen buram buram tarçınlı kurabiye kokusuyla duraksadım.

Ben tarçınlı kurabiye kokulu bu adamı nasıl yok edecektim..?

Neden en büyük şanssızlığımsın tarçınlı kurabiye kokulu adam..?

"Lily.. Yapmak istemezsen ben yaparı-"

Gözümden akmak üzere olan yaşı sildim.

"Hayır yapacağım"

Belimde ki silahı elime alıp tettiğini çektim.

"Gidelim" dedim ve koşarak salonun ortasına geldim.

"Asaf Gök!" diye bağırdım hiddetle.

"Lily!" diye bağıran Drew'e bakacakken ensemde hissettiğim soğuk namluyla duraksadım.

"Hoşgeldin Park Lily! Yada kızıl saçlı kız.."

Kulağımda ki kulaklıktan duyduğum son ses "Lily bu bir tuzak" oldu.

Ava giderken avlanmışmıydık şimdi?

BÖLÜM SONU..

Evet sonunda geldi..

Finale çok az kaldı..

Neyse..

Hepinizi seviyorum

ÖPÜLDÜNÜZ
<3333333333