Göklerin Sırrı; Safir Zehir

꧁𝟏.𝑩𝒐̈𝒍𝒖̈𝒎꧂

𝕀̇𝕝𝕜 𝔼𝕣𝕒𝕘𝕠𝕟 𝔽𝕒𝕟𝔽𝕚𝕔 𝕚𝕝𝕖 𝕜𝕒𝕣𝕤̧ı𝕟ı𝕫𝕕𝕒𝕪ı𝕞

❀•°•═════ஓ๑♡๑ஓ═════•°•❀

"Daha hızlı ol. Süvariler bu gidişle kedinin fareyle oynadığı gibi seninle oynar."

Eğildim ve yuvarlandım ama Erogon beni yine de kolumdan yakalayıp nakavt etmişti. Direniş Kurumu ile gizlendiğimiz sığınakta neredeyse 2. ya da 3. günümüzdü ve Fiziksel gücümü geliştirme kararı almıştık. Tek sıkıntı bende bi gelişme olmamasıydı.

Eragon çevirdiği kolumu bıraktı. Sıkıldığını hissediyordum ve kendine bıkkın bi tavırla ayağa kalktı. Tekrar bunak rolüne dönerken. "Git, akşam devam ederiz." dedi.

Ayağa kalktım ve üstümü silkeledim. Elimden geldiğince iyi olmaya çalışıyordum. Ama gücüm alındığından beri tüm ruhuma sanki büyük bi ağırlık çökmüştü. Neredeyse hareket edemeyecek gibi oluyordum bazen. Ve Eragon'un bunu hissettiğine emindim. Sahi hissetmese de göründüğü gibi belli ediyordum.

Ormana doğru yürümeye başlarken bende kuleye doğru adımladım. Merdivenlerden yukarı, yemek salonuna çıkarken neden bu kadar soğuk olduğunu düşündüm. Yaşlı olduğundandı belki ama her zaman somurtuyordu. İnsan bi kerede olsa güler bunak!

Yemek salonuna geldiğimde çoğu kişi yerini almıştı ve annemde yeni oturuyordu. Mimi, Adi ve Sami ikilisiyle konuşurken beni fark etti, eliyle yanında ayırmış olduğu sandalyeyi işaret etti. Yerimi alırken Adi daha oturur oturmaz bana takılmaya başlamıştı bile. "O Yaşlı bunakla nasıl gidiyor?" Yaptığı imayla masanın üstünden üzüm tanesini ağzına attı.

İmasını pas geçerek pratikten biraz bahsettim. "Malbonte'n dediği gibi boş kap gibiyim. Onu geçtim fiziksel olarak da gelişim gösteremiyorum."

Mimi elimi tuttu destek verircesine. "Biz sana inanıyoruz." Kurduğu cümleye sıcak bi şekilde gülümserken adi tekrar bütün ortamı mahvetti.

"Ben inanmıyorum."

Mimi onun bu sözüne masanın altına uzatmış olan ayaklarına vurdu. Adi, anlık şeyle öne atlarken üzüm tanesi boğazına kaçtı ve öksürmeye başladı. Sami sırtını sıvazlayıp suyu ona uzatmaya çalışıyordu.

"Dino nerede?" Geldiğimden beri ortalıkta yoktu. Antrenmandan önce de görememiştim.

"Fenzio ile bi yerlerdedir kesin." Şarap bardağını dudaklarına götürdü sorumu cevaplarken.

Adi'nin bitmek bilmeyen öksürükleri de en sonunda kesilmişti. Tam o sırada da Dino'nun da kapıdan girdiğini gördüm. Göz göze gelince bana gülümsedi. Tam çaprazıma otururken "Eragon nerede?" Diye sordu o da.

"Meditasyon yapmaya gitti. Anlaşılan aç değil."

Çatal kaşığıyla yemeğe koyulurken kaşlarını kaldırdı. Ve lokmasını ağzına attı.

"Pekala." Annem sesini biraz daha yükseltti ve konuşmaya başladı. Kapıdan Misselina ve Herald da girince herkes yemeğe başladı. Dino hariç. Anlaşılan bi şeylere tekrar sinirleri bozulmuştu.

ᬊ

Winchesto terasta otururken eliyle omzumu sıvazlamıştı. "Biraz zaman ver ona." Dün gece olan savaş aleminde, Savaş'ı öldürmek için elime geçen kozu değerlendirmediğim için hepsi bana kızgındı. Şu an beni destekleyen bu adamın bile içinde olan kaosu tahmin edebiliyordum. Anneme zaman vermemi söylüyordu ama ya ona. Ona da hatta diğerlerinin de beni affetmelerini beklemeliydim.