Hikayeden bağımsız ekstra şeyler eklenmiştir!
------------
"Herkes niye peşinde? O lanet olası süvarliler bile senin için sıraya girmeye hazır." Bi adım attı. Nerdeyse dip dibeydik. "Seni bu kadar özel kılan ne?" Sanki sorduğu sorunun cevabını bana...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝔹𝕦𝕝𝕞𝕒𝕔𝕒 𝕘𝕚𝕓𝕚 𝕠𝕝𝕒𝕟 𝔼'𝕝𝕖𝕣 𝕚𝕔̧𝕚𝕟.
❀•°•═════ஓ๑♡๑ஓ═════•°•❀
İnsanlar nasıl yuvaları yıkılmışken eğlene biliyorlardı bilmiyordum. Ya da öyle güzel rol yapıyorlardı ki dışardan bakan huzurlu olduklarına inanıyordu.
Halbuki hepimiz ateş üstündeydik. Bizi bulmaları an meselesiydi.
Bi ilk yapıp çocukların oturduğu tahtadan masaya oturdum. Enerjileri her şekilde hissediliyordu ve ister istemez mutlu oluyordunuz.
Küçük sarışın bi kız çocuğu kucağıma ellerini koyunca dizlerime baktım. Ufacık elleri, ateş ışığı altında fazla belli olmuyordu ama gözlerim temas ettiği alana şaşırmıştı. Ellerimle koltuk altından tutarak kucağıma oturttum. Ve "Kaç yaşındasın sen?" Diye sordum.
Ateşde biraz daha kızılımsı duran saçlarının yanında gözleri kapkaraydı. Bu kızda olan tezatlığın güzelliğini daha önce kimsede görmemiştim.
Saçlarını istemsizce dokundum. Yumuşacıktı. Elini ağzına götürüp burnunu kaşıdı. Sakin çıkan ses tonuyla. "Uc" dedi. Bozuk teşeffuzu da içimde huzur filizleri ekmişti.
Önümüze tabaklar konurken dizlerimi biraz zıplattım ve gülmesini sağladım. Neşe dolu sesini duyunca daha da huzur doldum. Bi yandan karnını gıdıklamaya başlayınca sesi etrafta olan masalarda yayıldı.
Bi yerden sonra kendimi bağımlısı olmuş bi müziği dinlerken bulmuştum resmen. Yanımda olan hareketliliği hissetmedim bile.
Ama onun enerjisini şu durumda bile hissetmiştim tabi biraz geç.
"Çok mu seviyorsun çocukları?" Uzun pelerini çıkartıp yanındaki boşluğa koydu. Aslında onun buraya oturmasını bile beklemiyordum.
"Bilmiyorum. Hiç bi zaman bu konu hakkında düşünmedim. Ama yaydıkları saf enerji hoşuma gidiyor." Kucağımda ki çocuk boynuma sarılınca hareket etmeyi kestim ve orada dondum.
Elleri her temas ettiğinde birazz daha geriliyordum ama en sonunda durdu ve derin ufak bi nefes aldı. Eragon yavaşca "Uykuya dalmak üzere. Annesine versen iyi edersin. Yemek yiyeceksin." Dedi.
Hiç bırakmak istemezdim. Ama yanıma gelen kadın kızını almaya biraz çekindi gibiydi. Eragon gözleriyle kadına işlaret verince tekrar hareket etti ve kızının koltuk altından tuttu. Çocuk kaçmak istercesine boynuma daha da sarıldı.
"İlk defa huzurlu uyuyor." Annesi konuşmaya başlayınca durmasının sebebini anladım.
"Bırak kalsın öyleyse. Yemekten sonra ben sana getirim. Teşekkürler." Rahat etmesi için gözlerimi açıp kapattım.
