Hikayeden bağımsız ekstra şeyler eklenmiştir!
------------
"Herkes niye peşinde? O lanet olası süvarliler bile senin için sıraya girmeye hazır." Bi adım attı. Nerdeyse dip dibeydik. "Seni bu kadar özel kılan ne?" Sanki sorduğu sorunun cevabını bana...
Gözlerimi o gece irislerinden hiç bi şekilde ayıramamıştım. Sanki hâlâ bana o safir gözleriyle bakıyordu.
"Senden uzak durmalıyım. Durmalıyım ki bi hesves uğruna seni ve beni mehvetmeyeyim."
O gece Ay'a karşı dans etmemizden sonra toprağın üstüne konduğumuz gibi bu sözleri söylemişti bana.
Ellerimi hiç bi şekilde bırakmak istemiyordu. Gözleri, kalbi, ruhu bütün varlığı bunun olmaması için kavrulurken dudakları onu bulmamamı söylemişti.
Sıkıca parmaklarına doladım elimi. Koca parmakları orantılı ellerimin yanında bile kocaman ve soğuktu. Ona rağmen zarif duruyordu. Kurkunç ve güzel bu olsa gerek diye düşündüm.
O an ona Duygularını kullanmasını söylemek istedim ama bana bunun heves olduğunu ve ikimizi de yıpratmak istemediğini söylemişti.
O böyle düşünürken ve biz ortada bi şey yokken böyleysek bi şey demem doğru olmazdı.
Heves olsa bile istiyor muydum onu? Ya ondan sonrası beni terk edip giderse? Bunların olması bi kenrağa uğruna duygularını yitirdiği iktidardan benim için vazgeçebilir miydi?
Geçmezdi. Şuan değil.
Öyleyse dünyalı yollarını kullanıcaktım bende.
Ne kadar klişe kaçsada bundan başka çarem yoktu anlaşılan. Hem aramızda ki şeyleri kuvvetlendirmek adına hemde duygularını kullanmasına yardımcı olabilirdim.
"Karşına çıkmayacağına söz veremem günahkâr meleğim. Ama buna çalışırım."
Bu sözlerimin ardından o gece beni uzun uzun tekrar öptü.
Şimdi ise odama güneş vuruyor, yeni yeni uyanmama rağmen güne onunla başlamıştım.
Ellerimi yüzümü yıkarken onu görmek için uydurabileceğim planları düşünüyordum. Ama Ethan malı her şekilde önüme çıkacaktı. Önce bir şekilde ondan kurtulmam lazımdı. Belki... Belki antrenman sırasında onu sakatlarsam Eragon beni çalıştırmaya devam edebilirdi. Ya da başka biri bulana kadar benimle ilgilenirdi.
