Komşu | HYUNLIX

ÖZEL BÖLÜM -1

Hayatınızın ters köşesine hazır olun

Felix keki fırına verdi ve fırını kapatıp sevgilisine döndü. Biricik Hyunjin'ine.

İntiharının üzerinden tam dört ay geçmişti. Felix notu okuduğu gibi gelen ambulans ekipleriyle birlikte Hyunjin'i hastaneye götürmüşlerdi. İki hafta yoğun bakımda kaldıktan sonra psikolojik tedavi görmeye başlamıştı. Hâlâ görüyordu ama kesinlikle çok büyük ilerleme kaydetmişti. Tabi sevgilisi Felix'in daima yanında olması da çok büyük katkı sağlamıştı.

"Ben verdiğim sözleri tutarım Hyunjin. İddiayı ben kazandım. Ve şuanda seninle birlikte senin gerçekten iyileşmenin şerefine pasta yapıyoruz."

Hyunjin Felix'in dudaklarından öptü ve geri çekildi.

"Dört ay önce şuanda seninle birlikte şu konumda olacağımı söyleseler yüzlerine gülerdim sanırım. Hayal gibi geliyor. Rüya gibi. Ama bir yandan da rüya olmasını istemeyeceğim kadar güzel. Rüya olmanı istemeyeceğim kadar güzelsin."

Felix parmak uçlarında yükselerek Hyunjin'in dudaklarına sakince kapandı. Bu tutkulu bir öpücük falan değildi, bu onların hayatlarının resmi olarak ilk gerçekten güzel gününe özel aşk dolu bir öpücüktü. Sakindi, huzurluydu, yavaş ve dinlendiriciydi.

Fırından gelen kekin piştiğini haber veren ses dudaklarını ayırmalarına sebep oldu. Felix yüzünde heyecan dolu gülümsemesi ile fırını açtı. Açtığı gibi mis gibi koku burnuna dolmuştu. Zaferin kokusuydu bu.

Keki fırından çıkarttı ve önceden hazırladığı krema dolu poşeti aldı.

"Birlikte yapalım."

Hyunjin Felix'in arkasına geçti ve onun tuttuğu krema poşetini o da tuttu. Birlikte tüm keki kremayla kapladılar. Bitince Felix Hyunjin'in elini sıkıca tuttu ve birlikte yaptıkları ilk pastaya baktılar. Onlar için çok anlamlı olan o pasta.

Felix Hyunjin'in gözlerinin dolduğu fark etti. Yanağından öptü ve bir tabak çıkarttı. Çekmeceden bıçak alıp Hyunjin'in yanına geldi.

"Hadi, kes."

Hyunjin bıçağı eline aldı. Felix onun ellerinin titrediğini fark edince elinin üzerinden bıçağı o da kavradı. Göz göze geldiler.

"Teşekkür ederim Felix. Her şey için."

Birlikte pastayı kestiler ve tabağa koydular. Aralarında bir sessizlik hakimdi. Huzurlu bir sessizlik. Ölüm sessizliği değildi bu, sevgilinle huzurlu bir gecede birlikte uyumanın hissini veren bir sessizlikti.

Felix de Hyunjin de pastadan bir çatal aldılar ve çatalı birbirlerinin ağzına uzattılar.

"Senin iyileşmene."

"Beni iyileştirmene."

HUNCİN DİRİLMİŞ LAAAN

Bunu angst bitirmeye gönlüm el vermedi kıyamadım size