Komşu | HYUNLIX

Bölüm -15

1 Hafta Sonra

"Sevgilim uyan hadi."

Hyunjin yavaşça gözlerini açtı. Sevgilisi Felix başında oturmuş gergince ona bakıyordu.

Hyunjin yattığı yerden doğruldu.

"Efendim aşkım?"

Felix gergince yutkundu ve elleriyle oynamaya başladı. Hyunjin onun bu gergin haline kaşlarını çattı.

"Bir sorun mu var?"

"Ben artık annemle yüzleşmeliyim."

Artık Hyunjin de gergindi.

"Felix buna hazır olduğuna emin misin?"

"Hazır olmasam bile er yada geç olması gerekiyor değil mi?"

Hyunjin Felix'in elini tuttu.

"Eğer hâlâ öfkeliyse hemen yanıma gel tamam mı? Benim kapım sana her zaman açık."

"Sana çok yük oldum. Artık evime gitmeliyim."

"Bana yük değilsin sevgilim."

"Yine de en azından annemle yüzleşmem lazım."

Hyunjin derin bir nefes aldı.

"En ufak bir şeyde hemen gel tamam mı?"

Felix uslu bir çocuk gibi başını salladı.

Felix

Felix evin kapısının önünde durmuş ter döküyordu. Hyunjin gelip kapıda beklemek için çok ısrar etmişti ama Felix izin vermemişti. Onu bu olaya dahil etmek istemiyordu.

Derin bir nefes aldı ve kapıyı çaldı. Neredeyse ağlayacaktı.

Bir süre sonra kapı açıldı. Felix gözlerini sıkıca kapattı ve yavaşça açtı. Annesi karşısında durmuş oğluna bakıyordu.

"Merhaba anne."

Annesi Felix'i baştan aşağı süzdü.

"Neden geldin?"

"Ne demek neden geldin anne? Burası benim de evim değil mi?"

Annesi Felix'i kolundan tuttu ve içeriye çekip kapıyı kapattı. Felix'e tokat attı.

"Rezil ettin beni rezil! Senin yüzünden evden dışarı çıkamaz oldum ben. Adımızı çıkarttın bizim."

Tekrar Felix'e tokat attı. Felix ağlamaya başladı.

"Benim senin gibi bir oğlum yok. Git evimden senin gibi bir orospuyu evimde istemiyorum ben!"

Felix annesinin vurduğu yanağını tuttu.

"Anne neden böyle yapıyorsun? Ne olursa olsun oğlunum ben senin."

"Değilsin oğlum falan. Keşke baban yerine sen ölseydin."

Felix artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Böyle bir tepkiyi o bile beklemiyordu.

Gülümsedi. Mutluluktan uzak bir gülümsemeydi bu.

"Evet anne. Haklısın. Keşke babam yerine o trafik kazasında ben geberip gitseydim. En azından babam sizi rezil etmezdi. Özür dilerim. İyi bir evlat olamadım.

Arkasını dönüp kapıyı açtı ve merdivenleri hızla inmeye başladı. Biraz dışarı çıkması gerekiyordu. Nefes alamadığını hissediyordu.