"Neşterle tenime atılan her çentik için, günlerce geçmeyen bir kan çanağı..."
_____
Geçermiş herşey.
Kitaplar, filmler ve herkes öyle söylüyor. Yaşadığımız acılar, unutamadığımız anılar, nefeslerimizin defalarca kesilmesine neden olan o korkunç kâb...
Bölüm biraz gecikmiş olabilir şu sıralar üniversite sınavına hazırlanıyorum o yüzden vaktim dar biraz kusuruma bakmayın lütfen🧸🤍
Bol bol yorum yapıp motivasyonumu yükseltseniz ne güzel olur ya hiç tepki vermiyorsunuz küseceğim size bghsfdwx
Neyse uzatmadan bölüme geçelim🎔
Tetikleyici Unsurlar: Şiddet, taciz, ölüm.
"Bu hikayede yazılan her paragrafta yazardan parçalar saklıdır..."
İyi okumalar dilerim meleklerim!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Bölüm: Hataların Bedeli ve Kanlı Kader
❝Geçmişte yapılan hatalar, geleceğimizi etkilerdi. Geçmişte yapılan hatanın bedeli, benim onlarca parçamı kaybetmemdi. Ruhumun yarısı, toprağın altına gömdüğüm solmuş çiçeğim, yaşama sevincim, huzurum ve daha nicesi...❞
______
"Bundan otuz iki yıl önceydi..." diyerek anlatmaya başladı Kartal Karaşah.
"O zamanlar on sekiz yaşındaydım, her ne kadar olgun bir yapım olsa da gençtim daha. Babamla güzel bir ilişkimiz vardı; beni severdi, sanki oğlu değil de arkadaşıymışım gibi çoğu şeyini anlatırdı. Anılarını, pişmanlıklarını, sorumluluklarını... Bir gün beni yanına çağırdı. Her zamankinden daha ciddi ve daha otoriterdi. Onu ilk kez bana karşı öyle görüyordum çünkü genelde iş hayatını ailesine yansıtmaktan asla hoşlanmazdı. Yanına gittiğimde bana keskin gözleriyle baktı ve oturmamı söyledi. Varlıklı biriydi babam, parmaklarımla sayamayacağım kadar çok şirketi ve mal varlığı vardı. Derin bir nefes alıp, yaptığı tek işin yalnızca şirketlerle alakalı olmadığını söylediğinde ne kadar şaşırdığımı daha dün gibi hatırlıyorum... Benim bildiğim, babam sabahları beş olmadan evden çıkar, akşamları sekizde gelir ve saatlerce çalışma odasında dosyalarıyla ilgilenirdi. Arta kalan zamanlarda ise bizimle vakit geçirir, sohbet edip hâl hatır sorar ve daha sonra da yatıp uyurdu. Lakin bize gösterdiği kurulu düzeninin bir perde arkası olduğunu öğrendiğim gün, hayatımın ilk dönüm noktasıydı..."
Derin bir nefes verip mavi gözleriyle gözlerime baktı. Pür dikkat onu dinliyordum. Kaşlarım iyice odaklandığım için hafifçe çatılmıştı. Yavaşça yeniden söze girdiğinde bakışlarımı ondan ayırmadım.
"Babam, Riyeval adında gizli bir yeraltı kuruluşunun önemli üyelerinden biriydi... Bu yeraltı kuruluşu, ülkenin kimliksiz avcıları sayılıyor. Kuruluşun amacı, tehlikeli mafya çetelerini ortadan kaldırmak ve onların gerçekleştireceği bütün planları altüst etmek. Riyeval; silah kaçakçılığı, fuhuş, adam kaçırma, uyuşturucu ticareti ve daha bunun gibi birçok suçların işlenmesine engel olunmak için kurulmuş bir örgüt. Riyeval'in sayısız üyesi var ve neredeyse bütün şehirlere dağılmış durumdalar. Kimlikleri gizli olduğu için hukuki hiçbir sorun yaşanmıyor ama düşmanlarının çok olması hayatlarını ciddi bir tehlikeye sokuyor ne yazık ki..."
