۵ Léeme cuando muramos...

5 0 0
                                    

Perfecta imperfección que é meu corazón,

recheado dun amor que había,

desbordou e deixou melancolía

nunha vida baleira e sen razón.


Imperfecta era a nosa perfección;

corazóns unidos, só poesía,

e amor inmortal que entón ardía

coa melodía azul desta canción.


Sempre serás meu abismo infinito,

aquelo perdido que descoñecía,

e polo que din o meu último grito.


Non había visto que me faltabas

ata que pasamos a ser un mito,

e o aire ya non o precisaba.


De: yo.

Para: el amor de mi vida.

(Léeme cuando tu amor por mis mejillas y mi voz se haya ido a otra parte).



Mi forma de (no) vivir nunca me deja(rá) dormirDonde viven las historias. Descúbrelo ahora