"YARDIM EDİN!"
"ETRAFTA BİRİLERİ VAR MI?"
"KAYBOLDUM BEN YARDIM EDİN LÜTFEN" diye bağırmaya başladım
O kadar hızlı koşuyordum ki ağaç dalını bile fark etmemiş yere kapaklanmış ayağımı burkmuştum
"Ahh" yerde acıyla kıvranıyordum kurt sesleri gelmiş...
Bu küçük kızı ilk Yunusu ararken yanlışlıkla evlerine gittiğimde görmüştüm çok güzeldi gerçekten herkesi etkileyebilecek yüzü ve fiziği vardı... O gün bana adresi verdikten sonra aklım hep onda kalmıştı aynı gün içerisinde bir de mağazada karşılaşmış hatta burun buruna gelmiştik dudaklarına yapışmamak için kendimi baya sıkmıştım
Aynı o gün evine gittiğinde bende Yunusun evine gidecektim fakat onların oradan geçecekken onu evine saçından çekilerek içeri sokulduğunu görünce sinirlenmiştim ve evlerine gidip yanlışlık geldiğimi ve Yunusun evine nasıl gideceğimi sormuştum ki o da zaten göz göze gelince kalkmış gitmişti neyseki bir şey yapmamıştı o gün biliyorum çünkü arka camlarından içeriye bakmıştım ve öyle bir şey olmamıştı
Düğün gününe gelince de onu düğüne ilk gelişinden beridir izliyordum arkadaşıyla beraber sadece annesinin yanında oturmuştu konuşup gülüyordu, gülüşü... Çok güzeldi aşık olunası bir gülüşü vardı... Kendine has gülüşü vardı... O başlı başına bir mükemmellikti, Alvina... hayatımda gördüğüm tek gerçeklik
Murat küçük bir kızı tutmuş eline kağıt veriyordu ' bunu Merve ablana ver ve de ki Merve abla benimle oyun oynar mısın de öyle ver tamam mı Sudecim" demiş eline kağıtla beraber şeker verip yollamıştı
"Hadi bakalım kardeşim kazamız mübarek olsun" demiş ve beraber ormanın girişine gitmiştik tâbi ben o oraya giderken ormanın diğer başka girişinden ormana girmiş yürüyor ve aynı zamanda Onu düşünüyordum ta ki sesini duyana kadar bi an durup sesinin hayal olduğunu düşünmüştüm fakat hayır gerçekten bu onun sesiydi yardım istiyordu kaybolmuştu sesin geldiği yöne doğru yürümeye daha doğrusu koşmaya başladım sonunda onu bulduğum da yerde kıvranıyordu sesime kalkıp Sarılmıştı ve yardım istiyordu gözlerini bana çevirince hafif şaşırmıştı fakat belli etmiyordu daha sıkı sarılınca afallasamda kollarımı içtenlikle sırtına sardım... kahretsin sırtı açıktı ona sakin olmasını söylüyordum fakat kendim sakin olmalıydım.
Şuan o kucağımdaydı ve biz sohbet ediyorduk onu takip ettiğimi düşünmüştü şaka olsun diye belindeki elimi sırtına çıkardım okşayarak çıkarmıştım gözleri büyümüştü hareketime karşı bu haline gülmek istesem de kendimi tuttum gözlerim dudaklarına kaymıştı yine ve yine diliyle dudağını yalayıp sıcak nefesini verdi...
Ah cidden sikeyim kendimi yaktım yutkunup kafamı geri çektim fakat bel altımdaki büyüme pek sakin gibi değildi.
Ona bakmıyordum fakat bana baktığını hissediyordum.
Sonunda ormandan çıkmıştık
"İndir beni" dedi
Ona dönüp anlamaz gözlerle baktım
"Neden?" Diye sordum
"Kimse bizi böyle görmesin yanlış anlaşılırız " dedi
"Pekala" deyip onu dikkatle bıraktım
"Yürü bakalım" dedim
"Sen nereye" diye sordu bana
"Seninle gelecem" dedim gecenin bu saatinde onu tek bırakmazdım orman yolu hala burası
"Hayır-"
"Senden uzak olacağım küçük seni bu saatte tek bırakamam " diye itiraf ettim hafif şaşırsada çabuk toparladı
"Bak gerek-" yine sözünü kestim
"Hey küçük yürüyecek misin yoksa ben kucağıma mı alayım seni " dedim
"Tamam yürüyorum ama bana yakın olma uzak ol düşmanınım gibi anlaştık mı " dedi
"Pekala güzel düşmanım " dedim hafif gülümsemişti
O yolda giderken ondan 15 adım uzakta yürüyordum
Muratla uzaktan akraba olduğumuz için onlarda kalıyordum Alvina'lara biraz yakındı onların evi o yüzden kimse onun peşinden gittiğimi fark etmeyecektir bu sebepten rahattım
Yolun sonunda onların evlerine gelmiştik
Alvina durunca adımlarımı durdurdum önce etrafa göz gezdirdi kimsenin olmadığına emin olunca yanıma geldi
"Teşekkür ederim" demişti ve hiç tahmin etmediğim şeyi yaptı
Yanağımı öpmüştü...
Yanağımda ki dudakların naifliği ve anın etkisiyle gözlerim istemsizce kapanmıştı.
Gözlerimi açtığımda arkasını dönüp koşarak eve girmişti gülümseyerek Muratların evine yürümüştüm
Yolda ellerim ceplerimde kafam eğik sırıtarak yürüyordum ta ki bir şeye çarpana kadar
"Murat?"
"He murat ya oğlum niye önüne bakmıyorsun" dedi ve devam etti
"Ayrıca sen niye böyle aptal aşık gibi sırıtıyorsun" diye garipçe yüzümü inceliyordu
Hemen yüzümü her zaman olduğu gibi ciddi hale büründüm
"Yok bir şey be oğlum ne aşığı yürü hadi gidelim" dedim
"Pek inanmadım ama hadi bakalım" dedi ve yürümeye başladık
