"ဟျောင်း ခြံရှေ့ထွက်စောင့်နေနော် ကျွန်တော်ထွက်ခဲ့မယ်ခု"
"အင်း ငါခု ထွက်လိုက်မယ်"
ဟန်ဘင်း လွယ်အိတ်လွယ်၍ ပစ္စည်းများ စုံမစုံစစ်ဆေးပြီးလျှင် ကားမောင်းကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ဟာအိုတို့ ခြံရှေ့ရောက်လျှင် ကားကိုရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်ကာ ဟာအို့ဘက်သို့ သွား၍ ကားတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး
"ဟျောင်း ကားပေါ်တက် ကျွန်တော် အထုပ်တွေ ထည့်လိုက်မယ်"
"အင်း ပြီးရော တယ်လိမ္မာနေပါလား"
"ဟျောင်း ဟိုနှစ်ယောက်ကို အဆင်သင့်လုပ်ထားဖို့ ဖုန်းလှမ်းဆက်ထားလိုက်ဦး"
"အင်း ဟန်ဘင်း"
ဟန်ဘင်းမှာ ကားနောက်ဖုံးထဲသို့ ဟာအို့ပစ္စည်းများထည့်လိုက်ပြီး ကားဆက်မောင်းခဲ့လေသည်။ ဂယူနှင့် ရစ်ခီတို့အိမ်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် တစ်လမ်းခြား တွင် နေကြတာမို့ ဟာအိုက ဖုန်းခေါ်လိုက်ရင်း
"ဂယူရေ ရစ်ခီရော ရောက်နေပြီမလား..ငါတို့ထွက်လာနေပြီနော်"
"အင်း အကုန်အဆင်သင့်ပဲ ဟျောင်း"
ဂယူတို့အိမ်သို့ရောက်သောအခါ စားစရာများနှင့် tent အပါအဝင် သူတို့ပစ္စည်းများပါ ထည့်ပြီးသည်နှင့်
"let's go!!"
"ခုအချိန်ကစပြီး Sokcho beach ကိုမောင်းနှင်တော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ"
"Yayyy!"
"Wooo!!"
"ဟျောင်း သီချင်းဖွင့်လိုက်..ဒီလိုအချိန်မှာ သီချင်းလေးနဲ့မှ ပြည့်စုံမှာပေါ့"
"Okayy!"
ဟာအို ဖွင့်လိုက်သည်နှင့်
When you close your eyes, tell me, what are you dreamin'🎼🎼
Everything, I wanna know it all🎼🎼
I'd spend ten thousand hours and ten thousand more🎼
Oh, if that's what it takes to learn that sweet heart of yours🎼🎼
And I might never get there, but I'm gonna try🎼
If it's ten thousand hours or the rest of my life
I'm gonna love you🎼 ဆောင်းဟန်ဘင်းမှာ ကားကို ဂရုတစိုက်မောင်းနေရင်းမှ သီချင်းသံကြောင့် ဟာအို့အားလှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးပြလိုက်ရင်း ကြည်နူးသော ခံစားချက်တို့ဖြစ်ပေါ်လာသောအခါ နှလုံးသားတစ်နေရာမှ တသိမ့်သိမ့်လှိုက်ခုန်နေသော ရင်ခုန်သံတို့က သောင်းသောင်းဖျဖျ ကြိုဆိုနေကြသလိုပင်။ သူ့စိတ်ထင်၍လားမသိ ငေးလိုက်မိသည့်အခိုက်အတန့်လေးမှာ ပြန်လည်ပြုံးပြလာသော ဟာအို့အပြုံးများမှာ ပို၍တောက်ပကာ လှပနေလိိုလို။ တစ်ဆက်တည်းတွေးလိုက်မိသည်မှာ ဟျောင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး မိမိရဲ့ခံစားချက်တို့မှာ အရင်လိုမရိုးရှင်းတော့သည့် အကြောင်းပင်။
