Sadece Biz Varız : Kerem Aktürkoğlu

dudaklarla dans

Merhaba gençler umarım hepiniz iyisinizdir şu anda karşımda bilgisayarım var ve okunma istatistiklerimize bakıyorum gerçekten beni çok mutlu ediyor.
Yakında üniversiteye başlayacağımı hepinize bildirmek istiyorum. Bu yüzden iki ekime kadar en azından bu kurgunun bölümlerini yetiştirmeyi planlıyorum.

Ayrıca bugün çok sevgili okurum ve biricik arkadaşım bu toplulukta bana varlığımı hissettiren özel biri olan  Cekicilayda  ya ihaf ettim bu bölüm onun doğum günü hediyesi. Seni çok seviyorum iyiki varsın.💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Hepinizi seviyorum iyi okumalar....

..............

Gecenin ortasında ne işin var yıldızlara dokunma yanarsın bak birazdan ay da batacak
karanlık bulaşmasın ellerine
tersin döner yolunu bulamazsın

İçi dışı uzay tozu yansımalar
sahi mi yalan mı anlayamazsın
Rüya gemisi iskele Sancak
dokunup geçiyor hayallerine ağlayasın gelir ağlayamazsın

Sevmek insanın yüreği kadar
küçükse büyüğünü taşıyamazsın yalnızlığı da dene oldu olacak
nasıl yankılanır derinden derine
iyi midir kötü müdür çıkaramazsın

Tıpkı bu sözlerdeki gibiydim. O an yaptıklarımın verdiğim tepkinin doğru olup olmadığından bile emin değildim. Belki de büyük bir hata yaptım. Ama o gün hak etmişti belki de.

Yol boyunca benim tepkimden çekindiği için tek kelime etmemişti. Şayet benim de tek kelime etmeye hiç halim yoktu. Araba evin bahçesinde durduğunda hızlıca kendi kapımı açtım o da benimle birlikte kendi kapısını da açmıştı. Sessizce eve doğru ilerlerken arabanın sesinden korumam ve şoförümün çoktan gittiğini anlamıştım. Hızla kapıya doğru ilerlerken onun arkamdan gelmediğini fark ettim.

Arkamı döndüğümde suçlu gözlerle bana bakıyordu. Hala ona kızgın olduğumu sanıyordu. Sadece o an sinirli olduğum için onun beni öyle görmesini duymasını istememiştim. Çünkü zaten o kızla kavga ederken beni hiç görmediği bir şekilde görmüştü.

Başını eğmiş minik minik adımlarla geliyor ayaklarını yerden sürüklüyordu." Sevgilim neden ruh gibi geliyorsun. Hızlı hızlı yürüsene."dediğimde başını kaldırmadan hızlıca bana doğru yürümeye başlamıştı.

Onu beklemeden kapıyı açıp çoktan eve girmiştim bile. Çantamı vestiyere atıp sessizce salondaki oturma koltuğuna doğru ilerledim. Birkaç dakika sonra o da gelmişti. Sessizce tekli koltuğa oturduğunda. Gerçekten üzgün olduğunu anlamıştım. Onun bu haline dayanamayıp yanına gidip kucağına oturdum.

Bu yaptığım onu şaşırtmıştı. Ellerimin birini omuzuna koymuş diğeri ile de çenesinden tutup yavaşça kaldırmıştım. Yüzünü kaldırmış Ama gözlerini benden kaçırıyordu"sevgilim lütfen bana bak gözlerini benden kaçırma."dediğimde aşık olduğum gözlerini gözlerime dikti. Elimi sessizce yanağında dolaştırmaya başladım"özür dilerim"dediğinde onunla konuşmadığım için kendimden nefret etmiştim.

"benden asla özür dileme. Senin bir hatan olmadığını Kendi gözlerimle gördüm. Seninle konuşmadım çünkü sinirliydim ve beni bir daha o halde görmeni istemedim."gülümseyerek bana baktı ve ellerini belime sardı.

"güzelim eğer onun orada olacağını bilseydim seni hiç getirmezdim buraya kendim de gitmezdim zaten bunu biliyorsun. Ben sadece arkadaşlarımızla biraz vakit geçirelim istedim ama istediğim gibi olmadı gerçekten üzgünüm. Ayrıca o haldeyken beni daha çok etkiledin. Her yerde beni koruyabilecek bir sevgilim olduğunu öğrenmem hoşuma gitti doğrusu."dediği şeyle kaşlarımı çatıp ona baktım."demek beni öyle görmek hoşuna gidiyor ha. İyi bundan sonra öyle davranacağım."