KADERİN İKİ YÜZÜ:Freya

Bölüm 10 ~ Geçmiş II

Selam yine yine ve ben 🖐️☺️
Bu bölüm biraz geçmişe gidiyoruz canlarım.

Derin bir nefes alıp, başlayın derim.

Keyifli Okumalar Dilerim.❣️

Multi:Freya ve Aiden'in 12 yıl önceki halleri. 💫

*****

12 yıl önce!
Yaşanacak felaketin birkaç saat öncesi...

"Freya?"

Üzerimdeki yeni elbiseme o kadar kapıldım ki annemin sesini çok geç duydum. Koşarak odamdan çıktım ve merdivenleri hızlıca indim. İndiğim gibi de amcam yetişti ve açtığı kollarına atladım.

"Günaydın prenses."

"Günaydın. Erkencisin."dedim hiç istemeyerek kolları arasından çıkarken.

"Akşama düğün var biliyorsun. O nedenle düelloyu biraz erkene almışlar."

Bugün benim için harika bir gün olacaktı belli ki. Yerimde şakıyarak, yeni elbisemle kendi etrafımda birkaç kez döndüm ve o sırada annem yanımıza gelip beni karşısına aldı. Tek eliyle saçlarımı okşarken, "Dikkatli ol Freya." dedi ve amcama döndü.

"Güneş batmadan evde olun Escobar. Düğün için ayrı bir hazırlık yapmam gerek. Dikkatli olun."

"Merak etme. Zamanında burada oluruz. Ayrıca sen de biraz dinlen. Son günler artık, biliyorsun."

Annem başını sallarken, bana döndü.
Eğilip alnıma o tatlı öpücüklerinden birini bıraktı. Kardeşimi kollarıma almama çok az bir zaman kalmıştı. Onunla tanışmak için sabırsızlanıyordum. Anneme yaklaşıp, iki elimle iri karnını tuttum. Sonra da kardeşime annemin kadar tatlı olmasa da ufak bir öpücük verdim. Başımı anneme doğru kaldırdım.

"Kendine ve kardeşime iyi bak, olur mu? Hele bir doğsun, tüm işleri ben halledeceğim söz."

Annem eğilerek, tek eliyle çenemi kavradı.

"Meleğim benim... Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum anneciğim."

Annem tekrar amcama dönerken, salonun girişinden bana göz kırpan babamı gördüm.

"Baba!"

Elinde tuttuğu çuvalı yere koyarken, ben de koşarak sarıldım ona. Ufak parmaklarımla yüzünü tutup, yanağına bir öpücük kondurdum.

"Beni görmeden mi gidecektin yoksa, ha?"

"Asla." dedim hemen ve sıkıca sarıldım boynuna. Beni kucağından indirmeden, annem ve amcamın yanına ilerledik. Amcam ile selamlaştılar.

"Hoş geldin Escobar."

"Hoş buldum abi."

"Dikkatli olun Escobar. Diyarda hala sıkıntı büyük. Kızım sana emanet."

Annem de babam da her ne kadar benim adıma mutlu da olsalar, endişeliydiler. Haklıydılar da.
Diyardaki iç savaş bir süreliğine sona ermişti fakat tehlike hala devam ediyordu. Amcam ise ikisinin aksine her zaman soğukkanlıydı. Korkusu da endişesi de yoktu. Amcam tek elini, babamın omzuna koyarken başını salladı.

"Merak etme." dedi beni babamın kolları arasından alırken.

Annem ve babamı arkamızda bırakıp, kaleden ayrıldığımızda amcam durup bana baktı.