Hayatımızın üstesinden gelmek için lazım olan en büyük duygudur sevgi. Kaybetmemek için çok sevmediği ailesini kaybettikten sonra anladı Almina, her sevilenin bir gün gideceğini.
Madem kaybediyoruz, sonuna kadar sevelim ama ya sevmeyi ve sevilmeyi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
"Ben seninle yaşamaya başlamışım gibi hissediyorum Almina, teşekkür ederim. Hayatıma girdiğin için, beni kendinle yaşattığın için"
*
"Tek bir nefes hakkın var deseler seni çekerdim içime" dedi Ateş. Sözleri içimi acıtırken ondan ayrılmadan "Bende tek bir nefes hakkım kalsa sana verirdim." dedim.
Ateş'in kasıldığını hissettiğimde "Seni içime çekince nefes hakkın kalmayacaksa bunu asla yapmam" dedi tok bir sesle.
"O zaman bende o nefesi içime çekmem, ölürsek de beraber Aslanalp!"
Ateş benden uzaklaşıp yüzüme baktığında yüzünde somurtkan bir ifade vardı. "Ölüm kelimesi yasaklandı, yasak çiğnendiğinde affedilmemenin ne demek olduğunu tattırırım sana!"
Ondan tamamen uzaklaşıp ellerimi iki yana kaldırdım. "Ölürüm daha iyi" deyip geri çekildiğimde Ateş'in kaşlarını çatmasıyla söylediğim kelimeyi yeni fark edip elimle dudaklarıma vurdum. Sonra tatlı tatlı gülümseyip "Yasaklar tam şimdi başlasın" dedim.
Ateş başını iki yana sallayıp "O zaman dudaklarına vurmayı da yasaklara ekle" dedi sinirle.
Gülüp tamam anlamında başımı salladım. Bakışları kısa süre dudaklarımda oyalandı, hemen sonra masaya bıraktığım tepsiye bakıp "Bizim kurabiyeden mi?" diye sordu.
"Evet, bizim kurabiyeden" dedim gülüseyerek. Kurabiye bile sahiplenildiği için mutluydu bence.
Ateş tepsiyi alıp "Bizimkilerin yanına gidelim, odada çok sıkıldım. Bir şeyler yaparız" dediğinde başımı sallayıp ardından ilerledim. Merdivenleri indiğimizde ben bahçeye yönelince Ateşde arkamdan geldi.
"Abi hala Almina'nın birini önemsediğine inanamıyorum. Almina ve Yusuf öyle çok oğlan döverlerdi ki okulda, çocuklar Alminaya yandan bile bakamazdı" diyen Aliyi duyunca Ateş kolumdan tutup beni durdurdu.
"Sen asıl buza kesen Ateş'i tanımıyorsun. Bir kızı düşünmeyi bırak bakmaya bile tenezzül etmez lan o" Kaan'ın söylediklerine gülüp Ateş'e baktım. Hiç inmek bilmeyen kaşlarını çatmış bana bakıyordu.
Kübra "Aralarında garip bir sevgi var, sevgililer ama mesafeliler. Yani aslında mesafeli değiller. Birbirlerine olan bakışlarını bir ayı görse o da ağzı sulanarak izler. Hem yakın hem uzak gibiler, garipler" deyince bende kaşlarımı çatıp Ateş'e baktım.
Ateş "Biz uzak değiliz, onların bizi anlamasını bekleme zaten" dediğinde yaptığı açıklamaya güldüm. Baş parmağımı kaldırıp onayladığımda Ateş güldü.
Daha fazla Kübra'nın bizi anlamak için beyin devrelerini yakmasını istemediğim için Ateş'e bekle işareti yapıp adım sesleri çıkararak bahçeye çıktım.
