Hayatımızın üstesinden gelmek için lazım olan en büyük duygudur sevgi. Kaybetmemek için çok sevmediği ailesini kaybettikten sonra anladı Almina, her sevilenin bir gün gideceğini.
Madem kaybediyoruz, sonuna kadar sevelim ama ya sevmeyi ve sevilmeyi b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* -Acı çeker miydi insanlar ölürken? -Yaşadıkları gözlerinin önüne geliyorsa eğer, çekerlerdi.
*
Mavi gözler tepki beklerken gözümü dahi kırpamıyordum. Canımdan can aldın Ateş Aslanlap, ne öyle derin bakıyorsun?
Ateş'in söylediği her kelime beynimde dönerken yeni algılar gibiydim. Kafamı iki yana sallayıp ayağa kalktım.
"Bu kadar saçmalık yeter. Bu saçma oyuna son verip beni yalnız bırakın."
Ateş ayağa kalkıp "Haklısın, ver Kaan şu dosyayı." dedi. Hayır Kaan verme, böyle bir dosya olamaz!
Kaan'ın elindeki dosyayı o an fark ettim. Ateş dosyadan birkaç sayfa atlayıp bana uzattı. Eliyle kısa bir paragrafı gösterdi,"Sadece burayı oku, zamanımız yok" dedi. Sertçe dosyayı çekip bahsettiği yeri okudum.
Almina Adıl'ın Ömer Adıl, Esma Adıl ve Melih Adıl'ın öldüğü arabada bulunduğu ve sadece Almina Adıl'ın kurtulduğunu göz önünde bulundurarak araştırma kararı alınmıştır. Araştırma sonucu Almina Adıl'ın bozuk frenden haberdar olduğu, kasten gaza yüklenmesiyle aracın yoldan çıkmasına neden olduğu anlaşılmıştır.
Ateş elimdeki dosyayı çekip "Gerisini sonra incelersin, hazırlan Almina, hadi! Lütfen!"
Sinirle gülüp "Ben yapmadım biliyorsun değil mi?" diğerlerine de dönüp "Biliyorsunuz değil mi? Yapmadığım bir şey için niye kaçayım? Bir de konu onlarsa..."
Kaan yanıma gelip elimi tuttu. "Senin yapmadığını bildiğimiz için buradayız Almina. Seni tutuklamaya gelecekler anlamıyor musun?"
Elini sıkıp "Neyle suçlandığımın farkında mısın Kaan? Eğer böyle bir şey için suçlanıyorsam da siz gidin. Sizin de başınız belaya girer" dedim.
"Gidelim Almina, düşün. Ne yapacağını düşün karar ver. Bu davayı kimin niye açtığını bulup hesabını soralım. Sonra söz veriyorum, istemezsen getiririm seni geri"
"Ya Yusuf, o biliyor mu?" diye sordum geri çekilerek. Ne düşüneceğimi bilmiyordum, aklımdan milyonlarca düşünce geçip hepsi birbiriyle çarpışıyordu sanki.
"Kahretsin, gitmeliyiz diyorum Almina duymuyor musun?" diye bağırdı Ateş.
"Buraya gelecekti zaten, merak eder ve emin ol herkesten önce o bulur beni." deli gibi kanepede duran telefonumu aldım, almamla elimden çekilmesi bir oldu.
"Şu şartlarda telefonun güvenli mi sence?"
Anıl'ın elimden aldığı telefona baktım. Derin bir nefes alıp kendimi koltuğa attım, kalp atışlarımı kulaklarımda hissediyordum. Tamam sakin olmalıydım, mantıklı düşünmek için zamanımın olup olmadığını bilmediğim için onların dediğini yapacaktım. Ayağa kalktım.
