"ထတော့ ထမင်းစားမယ် "
"ဟင် ~~"
"ထတော့ကလေးငယ် "
"အင်း "
"ကိုယ် ကြက်ပြုတ်လေးလုပ်ထားတယ် "
"........"
စောင်ပုံထဲမြုပ်နေတဲ့ကလေးငယ် ပြဿနာတွေအများကြီးဖြစ်သွားပြီးနောက်ပိုင်း ပိန်လာလိုက်တာ သူ့အမှားလဲမကင်းပေ လုံးလုံးလေးကနေအခုတော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမြုပ်နေပြီ လက်မောင်းလေးတွေလဲသေးသေးပဲရှိတော့သည်
"စားနော် အာ ~~ဒါကုန်သွားရင် ခြံထဲလမ်းဆင်းလျှောက်ကြမယ် "
"အွန်း "
"လိမ္မာလိုက်တာ "
"တော်ပြီ "
စားတာမှလေးစွန်းပဲရှိသေးတာကိုတော်ပြီတဲ့လား မရဘူး ရိပေါ်အားနည်းပြီးနေမကောင်းဖြစ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ
"စားဦး ကလေးငယ် "
"ဟင့်အင်း မကြိုက်ဘူး"
"လိမ္မာပါတယ်ကွာ နော် စားလိုက် "
ချော့မော့ပြီးကျွေးမှ တစ်ဝက်လောက်ကုန်သွားတယ် ပြီးတာနဲ့ အင်္ကျီတွေလဲပေးကာ ပြောထားတဲ့အတိုင်းခြံထဲမှာလမ်းဆင်းလျှောက်ကြသည်
"သား~~~သားငယ်လေး "
"မားမား !!"
"မသွားရဘူး!"
ခြံထဲလမ်းလျှောက်နေတုန်း ခြံတံခါးရှေ့က ခေါ်လာတဲ့အသံကြောင့်ကြည့်မိတော့ ကလေးငယ်ရဲ့အမေ ပြီးတော့သူ့အကို သူ့အဖေလဲ ပါလာသေးတယ် ရှောင်ကျန့်စိတ်ရှုပ်စွာ မျက်မှောင်ကျုံ့ လိုက်မိတယ် ကလေးငယ်က သူ့မားကိုတွေ့တာနဲ့ခြံတံခါးနားပြေးချင်နေတာကြောင့်အမိအရလှမ်းဆွဲထားလိုက်တယ်ဘယ်ကနေဘယ်လိုလိပ်စာသိသွားလဲ ရှောင်ကျန့်သိမနေ ဒါပေမယ့် ရိပေါ်ကိုတော့ သူတို့နဲ့လုံးဝပြန်ထည့်ပေးလိုက်မည်မဟုတ်
"သားကြီး ရယ် သားငယ်လေး မားရဲ့သား "
"မားမား ဆီသွား မယ် လွှတ် ခင်များလွှတ်ပေးလို့ အီးးဟီးး "
"တိတ်စမ်း ဟျောင့်တွေ သူတို့ကိုမောင်းထုတ်လိုက် "
"ဟမ် !! ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့ မားတို့ကိုမလုပ်ပါနဲ့"
YOU ARE READING
Promise
Fanficပေးခဲ့တဲ့ကတိတွေကအပေါ်ယံလား မရဘူးနော် ကိုယ့်အပိုင်ဖြစ်ပေးမယ်ပြောထားတာမမေ့နဲ့ ရှောင်းရှောင်ကျန့် ချစ်ပါတယ် ဒါမယ့် မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ဝမ်ရိပေါ် ပွင့်လင်းစွာရေးသားသည့် အတွက် စိတ်ပြင်ဆင်ပြီးမှသာ ဖတ်ပါ အတင်းမတိုက်တွန်းပါဘူး စိတ်ခံစားချက်နဲ့ မကိုက်ရင် ဖတ်...
