MADDE BİR DÜŞENLER.

4.Bölüm "ESKİDEN VE ŞİMDİ YENİDEN"

"Evet beklenen o an gelmişti yüzleşme anı bütün gerçeklerin dökülecegi hatta belkide kaos çıkacağı ana gelmiştik bir an birbirimize bakakaldık ama elimle oturmalarını rica ettim ilk başta duraksadılar fakat  Sanem ve Onur pek bekletmeden oturdular gözleri kırgınlık doluydu. Ama Ece , Ece oturmadı onun gözü  kırgınlıktan daha çok kızgınlıktan ibaretti biraz gözlerime baktıktan sonra en sonunda o da oturdu."
...

Ece'nin anlatımıyla

"O ela gözleri içinde neler birikmiş .ne yıkımlar yaşamış ama halanda ayakta durmaya devam etmeye çalışıyor . Hafif kirli sakal bırakmış ya da kesmeye hiç mechali kalmamıştı. Gözlerinin altı mosmor olmuş. Ve de zayıflamış hemde oldukça gözle görülür bir şekilde. En sonunda Sanem ve onur'da oturduktan sonra bende fazla beklemden oturdum . şuan ondan başka hiçbirşey düşünemiyor ve idrak edemiyordum .ama bildiğim tek bir şey var o da ona çok kızgın olduğumdu."

"bize yaptığı tamamen yanlıştı ama niyeyse bir yanımla onu suçlamıyordum  ya da suçlayamıyordum . Açelya 'nin öldüğü gün bir an ortadan kaybolmuş bizi orada bırakmış ve tam mezara koyulacağı zaman ortaya çıkmıştı birden elini  uzatmaya çalışmış ,ama kimsenin görmeyeceği bir şekilde. sadece ben görmüştüm sanki ihtiyacı varmış gibi ama gücü yetmemişti . Üstü başı dağınık bir vaziyette sadece o zaman görebilmiştim. Ama şimdi ise capcanlı karşımdaydı onu o halde görmek bende değişik hisler yaratmaya başlamıştı .ama  garip olan ise bu hisler  Onur ve Saneme karşı değil yani demek istediğim bu hisler arkadaşlık dışıydı. Ama yinede adlandıramamıştım ."

Yalçının Anlatımı ile

Ece biraz daha gözlerimin içine baktıktan sonra o da oturdu hepimiz bir yere dalmış bir şekilde belki on - onbeş dakika konuşmadık. Tam ağzımı açacaktım ki, Ece ilk sessizliği  bölen evet  o oldu ondan beklemediğim bir tepki ile cümlesine başladı ."

--"neden neden Yalçın ya zaten acı çekiyorken sen de neden ya aklım almıyor ya en zor zamanımızda ya Birlik olacağımız zamanımızda bizi hastanenin bir köşesinde bırakıp üç ay kayboluyorsun ve birden  sanki her şey normalmiş gibi  çağırıyorsun .tamam o da bizim kardeşimizdi bizim de ciğerimiz yandı sanki bize bir şey olmamış gibi çekip gidemez sonra da böylece çağıramazsın sen biliyormusun bizim neler çektiğimizi ne krizler geçirdiğimizi ama hayır sen yanımızdamıydın ki nerden bileceksin ! ben gidiyorum"

"ayağa kalktı kapıya doğru hızlı adımlarla gidiyordu ki bir an yaşadığım küçük çaplı şokun etkisinden çıkıp, son anda kolundan tuttum.  Derin bir nefes alıp"

- Ece bekle anlatacaklarım var zaten çok anlatacaklarım var fakat bunu ilk defa söyleyeceğim lütfen oturur musun ?

" İlk başta duraksadı ."

- lütfen dedim resmen yalavaran gözlerle.

"En sonunda sessiz ve sinirli bir şekilde geri yerine oturdu. sinirli gözler ile hala bana bakıyordu. Sanem ise stresten az daha parmaklarını kıracak gibi oynuyordu, Onursa halen de dalgındı "

Lütfen bana bakar mısınız ilgilileri üstüme çekmeye çalıştım .ilk bakan Senem oldu sonra Onur da daldığı yerden bana bakmaya başladı zaten Ece sinirle söyleyeceklerimi bekliyordu. şimdi lütfen lafımı bölmeden beni dinleyin size daha önceden anlatmadığım bir şeyi anlatacağım ;
 

" Hepsi meraklı bir şekilde bana dönmüş ve ne diyeceğimi bekliyordu.

- be- ben yani Benim bir kardeşim vardı. Benim yüzümden ölen biri daha evet pat diye söyledim kurduğum bu cümle hepsin' de şok etkisi bırakmıştı en çok da sanki Ece'de ,Ece  sorgulayan gözleriyle bana bakıyordu 

Ece'nin anlatımıyla

İlk başta duyduğum kelimenin doğruluğunu sorgulamak için birkaç saniye durdum ve döndüm sonra sorgulayan gözlerle yalçın'a bakmaya devam ettim.
ve Yalçın sözüne devam etmek için biraz bekledi ve sonunda bir nefes alınca derin bir nefes alınca, devam etti .

- evet doğru duydunuz aynı Açelya gibi yemyeşil gözler, buğday ten, yuvarlak büyük gözler yaklaşık orta  boylu, ve en çok da gülümsemesi benziyordu bunu söylerken birden gözlerinin dolduğunu fark ettim ama hemen gözlerini çevirdi.

- ve ta ki o güne kadar diye ekledi " ben onu çok seviyordum ya onu her felaket ya da olacak bir olaydan korurum sanıyordum ben biliyormusunuz kendimi küçükken süper kahraman sanıyordum ya ! birden bunu  söylemesiyle zaten sesi yükselmişti bir an ya bir an gözümü ayırdım ve olan oldu biz daha küçükken o zamanlar durumumuz yoktu  daha ben on sevgiyse sekiz yaşındaydı. okul çıkışı ana yoldan karşıdan karşıya geçip, eve gitmemiz gerekiyordu. Annem bildim bileli bizle  pek ilgilenmemişti .daha önemli işleri olurdu hep zaten  .babam ise sıradan bir baba gibi genellikle 7/24 çalışırdı. o gün bir baloncunun sesi ile dikkatim dağıldı. Baloncu ya sıradan bir baloncu  ve baloncunun peşinden koşarken sevgiyi elimden bırakmışım o an fark etmemişim .o da yeşil  ışığı geç sanıp yola birden bir fırladı ki  bir an ona dönüp sevgi diye bağırsam da . Bir an ya sadece bir an gözümü ayırdım ve olanlar oldu . Ya ben nereden bilebilirdim sorumluluk nedir ,abilik nedir.  o birden ana yola  fırlayınca son sürat giden bir aracın altında kaldı o gün  bir daha gülmeyeceğim dedim kendime, yemin ettim. hep kendimi  suçladım cezalandırdım ama ondan sonra sizi gördüm, kardeş belledim artık  sizi korumak için söz verdim ama bir an ya yine bir an gözümü ayırdım ve bakın ne oldu .ben iki kardeşim gömdüm ya siz beni suçlamayın lütfen bir şeyin acısını iki kere yaşamak kadar zor bir şey yok!! "

Sanemin anlatımı ile

"Hepimiz buz tutmuştuk ne diyeceğimiz bilemiyorduk bir an üçümüzün de tüyleri diken diken olmuştu çünkü bu zamana kadar ne o bize ailesinden bahsetmişti ne de biz sormuştuk o hep bizim nereden geldiğimizi bilirken biz onun nereden gelmediğini bile bile guvemiştik. tam konuşacaktım ki ve diye devam etti ilk iki sözünü tutamadım ama bu benim son sözüm "kardeşliğimizin  üzerine  yemin ederim ki intikamımızı alacağım"şimdi sizden ise tek bir söz istiyorum bu yolda  benimle misiniz?"

Üçümüz de aynı anda seninleyiz dedik. ben ve Ece yalçın'a sarıldık en son Onur da sarıldı Yalçın birden arka arkaya gidip üstü örtülü panoyu açtı VE BAŞLIYORUZ dedi

İlk adım olay maali incelemesi!