Bakugou X Y/N (2)

Kalpsiz Deccal

Yuika artık yere çakılmaya yaklaşmıştı .

Haruhu 3. Kata çıkmayı dahi beklemeden koştu . Ellerini ili yana açtı ve elektriği topladı .

Haruhu : Lütfen işe yara !

Haruhu ne zamandır öğrenmeye çalıştığı bir hareketi denedi . Hava birden kan kırmızısına döndü . Tüm elektriği kendi etrafına toplayınca umursamadan camları kırarak aşağıya atladı . Atladığı anda Yuika'yı yakalaması bir oldu . Haruhu'nun bedeninden yayılan yıldırım artık mavi değil kan kırmızısıydı ve hava da öyle . Şimşekler çakıyor gök sanki yarılır gibi gürlüyordu .

Birden gökte yok oldular . Haruhu gözünü yeniden açtığında karşı karargahın içindeydi . Yuika kucağında gözleri kapalı duruyordu .

Yeni öğrendiği güç elektrikler sayesinde yıldırım yaratarak ışınlanmaktı . Nadir de olsa geliştirilmeye gayret gösterilirse yıldırımlar sayesinde ışınlanabiliyordu . Kendine geldiğinde Yuika'ya sarıldı .

Haruhu : Yetiştim Yuika . Bu sefer yetiştim .

Yuika'nın suratına daha iyi bakabilmek için Saçlarını kulağının arkasına koydu ama Yuika bir türlü uyanmıyordu .

Haruhu : Yuika !

Hafifçe sarstı . Uyanmasını diledi .

Haruhu : Yuika bu sefer yetiştim hadi lütfen .

Yanaklarına hafifçe uyanacağı gibi vurdu . Saçlarını geriye attı , seslendi ancak Yuika bir türlü uyanmıyordu .

Haruhu'nun geç kalmadan bahsettiği olay ise boş geçen 5 yıldan sonra gelmesiydi . Hala o konuda kendini Yuika'ya affettiremediğini biliyordu ve affettirmeden de Yuika'yı bırakma niyeti yoktu . Yuika'nın nefesini kontrol etti yaşadığını biliyordu ancak uyanmaması onu korkutuyordu . Louise birden camdan odaya fırladı .

Louise : NE İŞİNİZ VAR BURDA ?!

Haruhu : Uyanmıyor !

Louise : ... Geliyorlar burda konuşamayız . Götür onu .

Haruhu : Nereye ?

Louise : 19 a çıkın . Bizimkiler orda portal açtı !

Haruhu : Sen ?

Louise : SİKTİR ET ŞİMDİ !

Haruhu : Tek bacakla mı savaşıyorsun ?

Louise : Anladığın gibi o kadar harikayım . Şimdi kurtar onu ! 

Haruhu Yuika'yı kucağına aldı . Ardından Louise'yi orda bırakarak var gücüyle koştu .

_______________

Steve koridorları dolaşıyor yaralı veya yardım gereği var mı diye bakıyordu . Sağ tarafa döndüğünde yukardan bir takım metal parçaları vücuduna dolandı . Gözünü açıp kapayıncaya kadar kendisini başka bir odada buldu .

Şaşkınlıkla çıkış yolu aradı .

Hika : Boşa uğraşma çıkış yok .

Steve : ... Seni az önce karargaha göndermedim mi ben ?!

Hika : Geri geldim .

Steve : İyi bok yedin !

Hika : Fena mı bak yalnız kalmadın işte .

Steve : Komik mi sanıyorsun sen bu durumu ? Ya ölürsen ? Düşünmüyor musun ?

Hika : Ben küçüklüğümden beri mücadele etmek için yetiştirildim , beni böyle küçük şeyler korkutmaz . Bırak ölen ben olayım karargahtaki insanlar daha önemli . Sırf yaşamak için bencilce savaştan kaçamam .