A The Mark Of A Stallion Novel:CLAIMING THE VIRGIN'S BLOOD (Published)

Chapter 8.2

Pawisan na si Yvonne. Kanina pa siya tumatakbo. Masasakit na ang kanyag mga paa at binti ngunit tila walang kapaguran ang nilalang na humahabol sa kanya.

Here she was again. She was being pursued by the red-haired, blue eyed Viking warrior. Walang humpay na hinahabol siya. She knew that it was only a dream but she would not allow to be touched by this man even in a dream. Isipin pa lang niya na hinahawakan nito ang katawan niya ay nandidiri na siya.

Ang kailangan lang ay magising siya upang tuluyang makatakas sa nilalang na ito. Ngunit paano? Pilitin man niyang gisingin ang sarili ay hindi niya magawa. Alam niyang hindi ang nilalang na ito ang papatay sa kanya kundi ang bangungot.

The warrior was now few meters away and ready to snatch her. His demonic eyes gleamed with lust. His fresh wounds and blood that mixed the air caused it to become stinky.

Isang malakas na sigaw ang pinakawalan niya. That's the only thing she could do for now, hoping that somebody would her and awaken her from this bullshit.

Maya-maya pa ay naramdaman niya ang malalakas na yugyog sa kaniyang balikat. Narinig din niya ang sunod-sunod na tawag sa pangalan niya.

"My God, Yvonne, gising. You're dreaming again."

Saktong dadakmain na siya ng nilalang nang parang may kung ano'ng puwersa ang biglang humigop sa kanya paaalis mula sa kanyang panaginip.

She opened her eyes. Humihingal siya. Pawisan. Habol ang hininga. Nang mahimasmasan ay napaiyak siya. Takot na takot pa rin siya. Nagtatakang niyakap sya ng kaniyang nag-aalalang ina.

Samantala'y pawisan din si Halvar nang mga sandaling iyon. Nasa ibabaw siya ng kanyang bagong biktima. Wala itong katinag-tinag sa pagkakadapa sa basang damuhan. Hindi sinasadyang tumama ang ulo nito sa isang malaking bato kanina habang nanlalaban sa kanya. Marahil ay patay na ito.

Then he went down to lick the thick blood oozing freely between her thighs. It was fresh and sweet, delightful and invigorating. Ngunit hindi pa siya nagtatagal sa pagsimsim sa dugo ng biktima nang isang humahaginit na matulis na bagay ang dumaan sa balikat niya, dahilan upang mapunit ang kanyang balikat. He shouted in pain.

When he turned his head, he saw a group of men carrying torches and spears made up of bamboo. Hindi niya nauunawaan ang wika ng mga ito. But one thing was sure, they were all out to kill him. They were now running towards him.

"Hayun! Hayun ang halimaw. May bago na namang binibiktima," sigaw ng isa.

"Dali! Huwag nyo nang hayaang makatakas," susog naman ng isa pa. \

Nasilaw siya sa liwanag ng kung anong bagay na sadyang itinuon sa mukha niya. He was trying to cover his face with his arms and hands when another sharp object hit his lower body near the stomach. Napasigaw siyang muli sa sakit. Tagos sa laman ang baon nito.

"Tingnan nyo. Mukhang tinamaan siya."

Iyon lang at inulan na siya ng sunod- sunod na sibat. Ang iba ay bahagyang tumama sa kanya na nagdulot ng mababaw na sugat ngunit ininda pa rin niya. He knew then that he couldn't fight under that condition, so, he decided to escape.

Iyon lang at parang may spring ang mga paa na tumakbo siya palayo sa mga tao. Masukal at mabato ang bangin na nilusong niya ngunit balewala ang lahat ng iyon sa mga burol, talampas, bundok at dalampasigan na inakyat at nilusong niya noon sa kanyang panahon. The darkness of the night didn't hinder him also. Mas gumagana ang kanyang mga paningin at pang-amoy kapag ganitong nasa gitna siya ng kadiliman. Mga kakayahang pinag-aralan niya mula pa noong bata pa siya at naghahanda bilang isang mahusay na mandirigma. Kung kaya, ilang saglit pa at naiwan na niya ang mga humahabol sa kanya.

Labis na ikinatuwa ng mga tao ang balita na tinatalaban pala ang halimaw ng iba't-ibang uri ng sandata. They had a great chance of fighting him once he attacked again. Kung kaya mas nadagdagan pa ang grupo ng mga kalalakihan na handang magronda gabi-gabi bukod pa sa mga pulis na nakatalagang magbantay.

Isa rin sa labis na natuwa ay si Sandro. Inilabas niya ang kanyang mga nakatagong matataas na uri ng armas at kusang sumama sa pagroronda ng mga pulis at ng mga kalalakihan. He wanted to encounter the red-haired killer rapist. More so, he wanted to prove his suspicion that this killer had something to do with the Viking horn.

Samantala'y lingid sa kaalaman ng marami ay sa ilalim ng isang bangin nagkukubli si Halvar. Doon ay may isang maliit na uka ng lupa na kasyang-kasya lamang siya. Imposible siyang masundan doon ng mga tao maliban na lang kung maglalakas-loob ang mga ito na lumusong sa bangin.

His wounds on the different parts of his body had stopped from bleeding. It's good that he could still recognize the medicinal plants that could cease bleeding. Ngunit alam niyang medyo matatagalan bago gumaling ang mga iyon at nakakaramdam din siya ng ibayong panghihina. Hindi sapat ang dugo ng birhen na nainom niya noong nagdaang gabi dahil nga naudlot ito sa pagdating ng mga taong gustong pumatay sa kanya. Now, he knew that he needed more blood of a virgin to heal the wounds and to regain his strength. But he knew also that it would not be easy for him now because men were still roaming around and looking for him. Nararamdaman niya at naririnig ang paghahanap ng mga ito sa kanya mula sa bangin na pinagtataguan niya.

He was threatened. This was the second time in his life that he felt this kind of fear. The first one was when he fought the men of Rangvald, when he knew that he couldn't fight them all and that he could be killed and Thora would be left in the hands of Ansgar. Matatapang at palaban ang mga tao sa lugar na ito. Kung mapapatay siya agad, papaano pa niya mahahanap si Thora?

He had to find Thora the soonest time possible. Hindi sila puwedeng magtagal sa lugar na ito kung saan siya ang hinahanap ng mga tao upang patayin hindi katulad noon na siya ang naghahanap upang pumatay.

He clenched his fist. Once he found Thora, they would immediately leave this place. But if he would find Rangvald, Hildebrand and Ansgar, as well, that would complete his search and vengeance.