Init sa Tag-ulan
"Daddy, Mommy bagay ba sa akin itong uniform?" tanong sa amin ni Blair pagkababa ng hagdan galing sa kanyang kwarto.
"Oo baby, lalo kang gumanda sa uniform na suot mo. Bagay na bagay sayo" nakangiting pahayag ng aking asawa. Tumingin pa sa akin si Blair at naghihintay ng sasabihin ko.
"Bagay sayo baby, siguradong maraming manliligaw sayo sa school na papasukan mo" biro ko pa dito. Ngumiti lang ito sa amin ni Alina sabay kindat sa akin na hindi ko alam kung nakita ng aking asawa. Napapa iling nalang ako.
Isang buwan na pala ang nakalipas simula ng bumalik kami dito galing sa probinsya. Pagkadating namin ng Maynila ay agad namin inayos ang mga papeles na kakailanganin ni Blair para sa kanyang pagpasok sa school.
Ngayon masasabi kong kompleto na talaga kami. Bawat araw na lumilipas ay mas nakikilala ko ang aming anak-anakan na si Blair. Sa pagiging mabait, magalang at higit sa lahat ay ang pagiging sweet nito sa aming pareho. Magugulat nalang kami ni Alina kapag bigla itong yayakap at sasabihing mahal na mahal niya kaming dalawa.
May mga araw na kami lang ni Blair ang naiiwan sa bahay dahil madalas umalis ang aking asawa. Siya ngayon ang punong abala sa negosyo namin sa bayan dahil namiss daw niya ang pamumuno dito kaya masasabi ko na mas naging malapit kami sa isat-isa ng dalaga.
Habang nag aayos kami ni Alina para matulog na sana ay biglang tumunog ang telepono ko. Agad ko itong kinuha at tiningnan kung sino ang tumatawag, si tatay Rey pala. Agad ko itong sinagot at itinapat sa aking tainga.
"Magandang gabi tay, bakit po kayo napatawag ng dis oras ng gabi?" Tanong ko dito na may halong pag aalala.
"Anak nandyan ba si Alina? Nagkasakit kase si Alicia kaya gusto kong ipaalam sa kanya" ang sabi ni tatay sa akin.
"Opo tay, eto kausapin nyo po siya" agad kong ibinigay sa aking asawa ang telepono at sinabi kong si tatay ang tumawag at hinahanap siya.
Nag-usap lang sila ni tatay habang ako naman ay naghihintay lang at nakahiga na sa kama. Halos tumagal din ito ng sampung minuto bago tapusin ni Alina ang usapan nila. Mababakas ang lungkot sa ekspresyon nito.
"Sige po tay uuwi ako agad bukas ng probinsya para masamahan ko kayo ni inay. Bye po" iyon lang ang narinig ko na huling sinabi ng aking asawa.
"Mahal uuwi ka bukas ng probinsya?" malumanay kong tanong dito.
"Oo mahal, matindi raw ang sakit ni inay at kailangan ng tatay ng makakatulong" nag aalalang pahayag nito.
"Gusto mong samahan ka namin mahal?" agad kong sagot dito.
"Huwag na mahal. Magbukas ka nalang ng hardware sa bayan at saka may pasok na rin si Blair bukas. Hindi maganda kung aabsent siya sa unang araw ng klase niya" tumango nalang ako bilang pag sang-ayon sa kanya.
"Mahal" tawag ko dito sabay pulupot ng aking mga braso sa bewang nito.
"Ano yun mahal" sagot naman nito.
"Gawa tayo ng baby mahal" sabi ko at sinimulan na halik-halikan ang leeg nito. Pinag lakbay ko na rin ang mga kamay ko sa likuran at pang-upo nito. Pinisil-pisil ko pa ito na nagpahiyaw dito.
"Ano ba mahal, tumigil ka nga. Pagod ako" pagtutol nito sa sinabi ko.
"Pagbigyan mo na ako mahal, matagal na rin tayong hindi nagsasalo ng ganito" tuloy pa rin ang paghalik ko sa leeg at balikat nito.
"Pagod talaga ako mahal at saka maaga pa ang byahe ko bukas" nangungusap na sabi nito. Itinigil ko ang ginagawa ko at tumitig sa mga mata nito.
"Hindi ba talaga pwede mahal? Mahigit isang buwan na tayong hindi nag-iisa. Ang tanda ko, bago pa tayo noon pumunta sa probinsya" kontra ko naman sa sinabi nito.
