Haziran Esintisi

Yara

Soğuk günler bende pek de güzel olmayan anılar canlandırsa da ben soğuk günleri seviyordum. Soğukların adamıydım ben sıcak bana yaramıyordu.

Banyodan çıktıktan sonra saçlarımı havluyla kurulamıştım. Saç kurutma makinesi kullanmayı reddedip saçlarımı omuzlarıma doğru salık bırakmıştım. Eninde sonunda kuruyacaktı.

Saat sabah 6'ydı ve ben koşmak için evden çıkmaya hazırlanıyordum . Sabahları koşmak benim için bir nevi terapiydi. Bir derdim sıkıntım içimi daraltan her şeyde kendimi dışarı atıp koşardım.

Spor için kullandığım rutin kıyafetlerimi giyip dışarı çıktım. Apartmanda hiç ses yoktu haliyle. Merdivenlerden hızlıca inip apartmanın önünde biraz ısınma hareketleri yaptım. Bunları yapmayınca 2 gün boyunca heryerim ağrıyordu artık dersimi çıkarmıştım.

Kolumdaki akıllı saatimi 1 saat için ayarlayıp koşmaya başladığımda aklımda o adam vardı . Her adımımda sesi kulağıma doluyor her nefesinde gülüşü aklıma geliyordu. Bana olan bu şeyin gayet farkındaydım ama aklım kalbime karşı geliyordu . Saçmalama Havin diye kızdım kendi kendime .

Bu aklımın kalbime olan bir ikazı dahaydı, daha hızlı koştum bunları düşündükçe. Güçlü bir elin beni çekip duvara savurmasıyla canım acımıştı. Ben daha beni çeken kişinin kim olduğunu anlayamadan etrafıma 4 5 kişi toplanmıştı . Siyah takım elbiseli gangster gibi duran 4 5 tane adam...

İmdat! Diye bağırdığımda biri ağzımı hemen kapatmıştı ağzımı kapatan adamın kollarının arasında debeleniyordum.

"Şşşhh.. küçük kız akıllı ol. Büyük adamlar sıkıntı çıkaran kızları sevmez ." Dedi muhtemelen sigarayı çok fazla içmekten dolayı sararan dişleriyle gülümserken.

Gülüşü midemi bulandırmıştı. Ağzımı kapatan adamın elini var olan tüm gücümle ısırdığımda o da bırakmak zorunda kalmıştı. Isırdığım eline bakarak haykırıyordu. Biraz fazla sert ısırmış olmalıyım ki elinden kan geliyordu. Elinin iğrenç tadından dolayı yüzümdeki tiksinme ifadesiyle yere tükürdüm.

"Kimsiniz siz?" Dedim yüzümdeki tiksinme ifadesiyle, nefes nefese kalmıştım derin nefesler alıp veriyordum. Bu sefer hepsi birden üzerime gelmeye başladılar,adamlardan 2 si kolumu tuttuğunda elini ısırdığım adamın bana tokat atacağını anlamıştım ve gözlerimi sıkıca yumdum "Seni deli sür-"

Beklediğim tokat yüzüme çarpmamıştı ve sert bir yumruk sesi gelmişti kulaklarıma. Gözlerimi açtığımda bana el kaldıran adam yerdeydi kollarımı tutan adamlar beni bırakmıştı.

Yumruk atan adamı gördüğümde kalbimin durduğunu hissetmiştim adeta. Aklımdan çıkmayan o adam şuan burdaydı ve beni kurtarmıştı. Üzerine koşan adamları savuşturduktan sonra bana doğru gelmeye başladı. "İyi misiniz?" Dedi gözlerinde en saf duygularıyla tamamen gözlerine odaklanmıştım dediği hiç bir şeyi duymuyordum sesi kulaklarıma boğuk geliyordu. Gözlerine hapsolmuştum adeta .

Kollarım havada kalmıştı. O bana dokunmakta tereddüt ediyor gibiydi. Ah dedim içimden bir sarılsan her şey hallolucak gibi be adam.

Ben sarıldım...

Onun cesaret edemediği şeyi ben yaptım. Sım sıkı sardım kollarımı boynuna içime çektim kokusunu. Dünyanın en mest edici kokusuydu bu , en rahatlatıcı kokusu... Daha da sıkı sarıldım, o da bana sarılsın diye canımı verebilirdim şuan ama sarılmadı hissedemedim kollarını belimde yapmadı. Sırf bunu için saatlerce oturup ağlayabilirdim.

En sonunda geri çekildim, rahatsız olmuş gibiydi yani rahatsız olmasa o da sarılırdı değil mi bana?Bir daha sordu iyi misiniz diye . Cevap verdim bu kez kafamı sallayarak. Gözlerimden akan yaşları ancak farkedebiliyordum.