Bir kaza...
ve unutulan bir geçmiş.
"Unutulan gerçekler bu müzik notalarında saklıydı."
Çevresindeki insanlarla hayatı yeniden yaşamaya çabalayan serçe...
"Hissediyor küçük kalbim, sırtımı yasladığım ve güvendiğim bu insanlar yıkım sebebim ve ben sa...
!! Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup, her ayrıntısı kurgudan ibaret ve şahsıma aittir.
Okurken dinlenecek şarkılar Cem Yenel~ Son yolcu Edgar Allanpoe~Annabel lee Zakkum ~ Anason 🎵🎶
Yaşamak bir oyun değil Kaderinle asla baş etmiceksin ya baş eğiceksin ya baş kaldıracaksın.
🍁🍂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölü balık
"Hayat, her zaman dönüşlerle meşhurdur. Karanlıktaysan bir bakmışsın aydınlık olmuş. Çok üzgünsen,havalara uçacak kadar mutlu olduğunu görürsün. Bu tam tersi de olabilir. Bir an dünyan başına yıkılabilir. Bunlar alışılması gereken imtihanlar, tıpkı sen ve biz gibi.
Bir gün yabancı bir numara beni aradı hızlı hızlı konuşuyordu. Çok telaşlı geliyordu sesi. Ve anlayabildiklerim,kaza,hastane, annesi misiniz? Bunlar. Teyzen durumumu fark edince telefonu elimden aldı ve konuşmaya başladı. Gittikçe bağırdı nerede, hangi hastane...bunlar.
Ne hissettiğimi,sana nasıl açıklayabilirim ki bebeğim. Senin çok kötü bir kaza geçirdiğini öğrendik. Ve ameliyata iki defa kalbin durdu. Doktorlar pes ettiğini söyledi. Neden kızım,aileni hiç mi düşünmedin. Ama son anda Hayata tutunduğunu gördük. Bu herkesi şaşırttı.Çünkü doktorların söylediğine göre yaşaman bir mucizeye bağlıydı. Sen...ölüm ve yaşam arasında kalmıştın. Ve yaşamayı seçtin. Teşekkür ederim. İyiki yaşıyor ve bizi bırakmadın bebeğim. Sen bu ailenin en kıymetlisisin..."
Ben, fotoğrafa dalmışken kapı önce tıklatılıp, sonra da açılmış ve Azize hanım,yani annem içeriye girmişti. Neden ayakta olduğumu söyleyip,yatağa yatırmıştı beni. Onunla uzunca bir süre konuşmadan, karşımızda ki fotoğraflara bakıp,beklemiştik. Neyi beklediğimizi bende bilmiyordum. Sonra aklıma gelen ilk soruyu sormuştum."Nasıl kaza geçirdim, nasıl öğrendiniz?" Oda bana nasıl öğrendiğinden başlamıştı. Sonra yorgun beni görünce,uyumam gerektiğini söyleyip çıktı. Bende başımı yastığa koyduğum gibi uyumuştum.
Uyandığımda,saat dokuza geliyordu. Yataktan kalkmak ile yatmak arasında kalmıştım. Yatsam,uykum yok sadece uzanırdım. Kalksam ne yapacağımı bilmiyorum. Dün annemin söyledikleri hâlâ kulağımdan gitmiyordu. 'pes ettiğini söylediler.' Neden pes edim ki? En azından ailemin ne kadar çok üzgün olduğunu gördüm. Annemin dün konuştuklarından sonra nasıl davranacağımı iyice karıştırdım. Onlara karşı hâlâ bir şeyler hissetmiyorum ve bunun sebebi unuttuğumdan. Ama benim için ne kadar çok korktuklarını görünce,kendimi suçlamadan da duramıyorum. Sanırım onlara karşı biraz daha ılımlı yaklaşsam çok iyi olur.
