Bir kaza...
ve unutulan bir geçmiş.
"Unutulan gerçekler bu müzik notalarında saklıydı."
Çevresindeki insanlarla hayatı yeniden yaşamaya çabalayan serçe...
"Hissediyor küçük kalbim, sırtımı yasladığım ve güvendiğim bu insanlar yıkım sebebim ve ben sa...
!!Bu kitapta geçen, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup, her ayrıntısı kurgudan ibaret ve şahsıma aittir.
Bol bol yorum ✍️ bekliyorum. Oylamayı unutmayın⭐ sadece sol alt köşede duran yıldıza basicaksınız☺️
Okurken dinlenecek şarkılar Slander~Love is gone Ege Can Sal~ kal yada git Can Ozan~ Ağlama ben ağlarım
🎶
Satırlara sığınmıştı bir kere yükler, Kelimelerin ardına saklanmış sır ile. Gömülmüştü sararmış sayfalara, Raflarda unutulmuş anılarla... 🍂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalancı hisler
❄️
İnsanı hayata tutan, yaşatan çok şey olur. Bu bir aile,eş, dost veya sevgi,aşk...bazen de nefret ve acı dır. Ama en olmazsa olmazı da bir yumruk büyüklüğünde bir et parçasıdır. İnsanı asıl hayata tutan, aldığı yaralar da bile ayakta olan,ona güç veren yeri geldimi en çok üzülen burkulan olan bir et parçası.
Ve o parça tıpkı bir saat gibiydi.
Tıpkı şimdi fark ettiğim gibi,benim kalbim bir saati. Durmuştu ve şimdi tik taklarını duyuyordum. Benim sadece bir organ olarak çalıştığına, diğer tüm duygulara karşı gardınıindirdiğine inandığım kalbim,şimdi çalışıyor du ve hâlâ ayakta olduğunu söylüyordu.
Bozuk kalbim,bir kaç cümleyle yeniden çalıştı.
Elimdeki günlükte 10'a yakın sayfa okumuştum. Fark ettiğim bir diğer detay ise sadece ilk sayfada tarih bulunmasıydı. Bir roman gibi başlıklar ile yazılmış ve karşısında biri varmış hissi veriyordu. Zezé.
Günlükte ki tek muhatabım oydu.
10 sayfa da ayrı ayrı anılar vardı. Çok az eğlendiğim ama genelde hayıflandığım anılar ve çoğunluğu okulda ve evde geçiyor du.
Ama bu bir kaç sayfa da bile bir gariplik vardı ve ben bunu fark edince ne kadar çok huzursuz olduğumu anladım. Her şeye rağmen elimde bir şeyler vardı. Geçmişimi kazıyacak, kafamda durmadan dönen sorulara cevap verebilecktim.
İkinci sayfanın başlığı; ' yanlız ve sessiz ' di.
Sevgili zezé,o kadar kalabalığın içinde yalnız ve sessiz olmak neden bu kadar can acıtır?
Başımı her çevirdiğimde gördüğüm tüm yüzler, yanımda olduklarını değil de, yanlız olduğumu haykırıyorlar.
Suratlarına zorla konulmuş gibi duran tebessümlerle, beni dinlediklerini söylerken nasıl oluyor da sessiz bırakıyorlar? (...)
