House Of Cards - Jeon Jungkook

Episode 6: Jungkook

Hissettiğim rahatsızlık hissiyle gözlerimi açıp derin bir nefes aldım. Bu evde kalmaya başladığımdan beri, daha doğrusu onlar benim hayatıma girdiklerinden beri doğru dürüst uyuyamıyordum zaten.

Gözlerimi tavana sabitleyip bu durumdan ne zaman kurtulacağımı düşünmeye başladım. Eski hayatıma dönmek istiyordum. Sabah kalkıp rahatça kliniğe gitmek ve evime dönmek istiyordum.

Gözlerim hafifçe dolduğunda derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım ama çalan telefonumu duymamla geri açıp telefonu elime aldım.

Annemin aradığını görmek beni daha da duygusallaştırırken bunu belli etmemek için boğazımı temizleyip telefonu açtım.

"Efendim anne?"

"Günaydın birtanem, nasılsın bakalım?"

"İyiyim anneciğim, yeni uyandım. Sen nasılsın?"

"Bende iyiyim kızım, doğru düzgün konuşamıyoruz ne zamandır?"

"Evet anne, müsait olamıyorum bir türlü."

"Kliniğe geçeceksin değil mi şimdi?" demesiyle "Evet anne, birazdan geçeceğim." dedim. "Tanam o zaman birtanem, akşam eve geçince ara beni olur mu?"

"Tamam anneciğim."

"Görüşürüz birtanem."

"Görüşürüz anneciğim." Telefonu kapatıp yatağa koydum ve derin bir nefes alarak saçlarımı geriye doğru taradım. Anneme yalan söylemeyi hiç istemiyordum ama mecburdum. Eğer gerçeği öğrenirse buraya gelirdi ve bu onun için daha da tehlikeyliydi. Akşam her şeyin iyi olduğuna onu inandırmalıydım.

Kapım çalınınca doğrulup "Gel." dedim. Kapıyı evde çalışan hizmetli açıp içeri girdi ve selam verdi.

"Bayan Park, Bay Jeon sizi odasında bekliyor."

"Birde ayağına mı çağırıyor beni?" diye sinirle konuşup ayağa kalktım ve ayağıma terlikleri geçirip odadan çıktım. Hızla odasına doğru ilerleyip kapıyı açarak içeri girdiğimde bana döndü ve kaşlarını kaldırdı.

"Doktor, kapı çalmayı bilmiyor musun?"

"Her şey bitti şimdi de beni ayağına mı çağırıyorsun?" dememle gülümsedi. "Ha sen ona sinirlendin. Doktor hastanın ayağına gitmez mi ama?"

"Hasta mısın sanki sen?" dedim. Dudaklarını büzüp "Evet, yaralıyım ve birinin dikişlerimi alması gerek." dedi.

Tabii dikişlerini hâlâ almamıştım ve bir haftayı geçtiği için artık yapmam gerekiyordu.

"Kliniğe gel benimle, hallederim orada." dememle başını iki yana salladı. "Gerek yok oraya kadar gitmeye, malzemeler var burada zaten. Hallet şimdi."

"Burada mı? Steril bile değil burası." diye hayretle konuşmamla "Odama benden başkası girmiyor doktor, kendimi hasta etmem yani merak etme." dedi.

"Odan hiç temizlenmiyor mu yani? Ondan hastalanırsın sen şimdi."

"Temizliği hallediliyor-"

"O zaman odana senden başkaları da giriyor." dememle alayla güldü ve "Kıskanmana gerek yok Doktor, odama giren başka kadınlar olmuyor." dedi.

"Ne saçmalıyorsun sen?! Banane senin odana giren kadınlardan!"

Gülümseyip "O kadar çok sorguladın ki kıskandın sandım." dediğinde gözlerimi devirdim.

"Bir katili neden kıskanayım ki?"

Yüzü düz bir hal aldığında derin bir nefes alıp üzerindeki tshirtü tek hamlede çıkartıp yatağa attı.

"İşini hallet ve çık doktor."