සුළඟ නුඹ ( Sinhala BL )

ƈԋαρƚҽɾ 07

(ළමයි මම මෙතන ඉඳන් කතාව ලියන්නෙ නුවේද්ගෙ පැත්තෙන් හොඳේ 👀❤️)

Nuwed's POV:

ගෞරිගෙ ශොප් එකෙන් අරගත්තු ලිලී මල් පොකුරත් අරගෙන මං ආවෙ සෙමෙට්‍රි එකට.. මගෙ අම්මව බලන්න..

කාටවත්ම කියන්න බැරි දේවල් අම්මත් එක්ක කියල නිදහස් කරගන්න මට ඕනෙ උනා.. මේක ඒ කාලෙ ඉඳන්ම , ඒ කිව්වෙ අම්මා නැති උනාට පස්සෙ.. මගෙ පුරුද්දක් වෙලා තිබුනේ.. අඩුම මාසෙකට සැරයක් මම මෙතනට එනවමයි..හිතට නිදහසක් නැති උනාම මෙතනට ඇවිල්ලා හිතේ තියෙන දේවල් අම්මත් එක්ක කියනවා.. මං දන්නව එයාට මට උත්තර දෙන්න බෑ.. හැබැයි මං විශ්වාස කරනවා කොහෙහරි ඉඳන් එයා මාව අහගෙන ඇති...

මං මේ ලෝකෙ වැඩිපුරම ආදරේ කරපු මනුස්සයා උනේ එයා..ඉතින් එහෙම කෙනෙක් ආයෙ නොඑන්නම යන්න ගියාම ජීවිත කාලෙම ඒ කෙනාගෙ මතක එක්ක තනි වෙන්න වෙන එක මොන තරම් වේදනාවක්ද කියල මං ඔයාලට පැහැදිලි කරන්න යන්නෙ නෑ.. එහෙම වෙන් වීමකට පස්සෙ මට හිත හදාගන්න කියල හේතුවකට තිබ්බ එකම දේ උනේ නිවේදි විතරයි.. මගෙ පණ මගෙ පුංචි කෙල්ල...

අරගෙන ආපු ලිලී මල් පොකුර අම්මගෙ සොහොන උඩින් තියලා සෑහෙන වෙලාවක් එතන ඉඳලයි මම ආයෙම ආවෙ.ආවට ගෙදර යන්න හිතක් මට නෑ.. ගෞරි ශොප් එකට එන්න කිව්වා තමයි.. හැබැයි අන්තිමට මං තීරනේ කරා ශශීගෙ ගෙදර යන්න.. එහෙ ඉඳලා හවස එයත් එක්කම ඇකඩමි එකටත් ගිහින් ගෙදර එනකොට හොඳටම රෑ වෙලා..

එක උරහිසක ගිටාර් එකත් එල්ලං ශශී දුන්න ස්වීට්ස් බෑග් එකත් අරගෙන මං ආවෙ නිවේදිගෙ කාමරේ ළගට..

මේ වෙලාවට එයා කොහොමත් නිදි නෑ.. එක්සෑම් ළග නිසා පාඩම් කරනවා..

දොරට තට්ටු කරල මං කතා කරා..

" සුදූ.. "

" ඇතුළට එන්න අයියා.. දොර ලොක් කරල නෑ "

ඇතුලට යනකොට සුදූ ගනන් වගයක් හදනවා.. අරං ආපු ස්වීට්ස් බෑග් එක මේසෙ උඩින් තිබ්බෙ ගිටාර් එක එහා පැත්තෙ බිත්තියට හේත්තු කරන ගමන්..

" මෙන්න.. ශශියා දුන්නෙ.. පාඩම් කරනකොට කන්න.."

" අනේ.. එයාට විතරයි මාව මතක් වෙලා තියෙන්නෙ.. "