Unicode
တွေ့ဆုံခြင်းမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာ အနီးကပ်ကို ရောက်လာတယ်။
နီးကပ်လာလေ နီးကပ်လာလေ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဒီဝေးကွာခြင်းတွေဟာလည်း လျော့မသွားပြန်ဘူး။
တကယ်တမ်း အချစ်စစ်နဲ့ တကယ်ချစ်မိသွားတဲ့သူတွေက လိုချင်တဲ့ ဦးတည်ရာကို မရောက်ကြတော့ဘူး။ အဲ့လိုဘဲ သူရှိနေတော့လည်း ကျွန်တော်ဟာ ဘာမှမလိုအပ်ဘူး။ ဘယ်သူ့အကူအညီမှလည်း မလိုအပ်ပြန်ဘူး။ အခါတစ်ရာ အကြိမ်တစ်ထောင် ပြန်မွေးဖွားခဲ့ရင်တောင် ကျွန်တော်သူ့ကိုဘဲလိုချင်သည်။ သူ့ကိုဘဲ လက်တွဲဖော်အဖြစ် သတ်မှတ်ချင်သည်။
အဲ့လိုဖြစ်အောင်လည်း လုပ်မည်လို့ တွေးခဲ့ပြီးသား။ အချိန်တိုင်းတွေးနေတုံးဘဲ။
အချစ်ဆိုတာက တစ်ခြားတစ်ယောက်အပေါ် နှစ်လိုမှုတွေနဲ့ စိတ်ပူမှုတွေကို တစ်ပြိုင်တည်းခံစားရတာ။ ကျွန်တော် အဲ့လိုနဲ့ ရူးတော့မလိုလိုဘဲ။
ကျောပြင်သေးသေးလေးကို ကျွန်တော်ဟာ ရင်နာနာဖြင့်လှမ်းကြည့်ရတာ အကြိမ်ကြိမ်။ အဲ့လိုဘဲ ကျောပြင်ကာ ထွက်ခွာသွားသည့် ကျောပြင်သေးသေးလေးက တစ်ခနရပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြန်လှည့်ကြည့်လာသည့် အခိုက်ကလည်း ကျွန်တော့်မျှော်လင့်ချက်။
လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတိုင်း ပျောက်ရှသွားတယ်။
ဒိုင်ယာရီလေးထဲက ဒေစီလေးဟာ ကျွန်တော့်ကို သိပ်မုန်းတယ်။ အဲ့လိုဘဲ ဒေစီလေးဟာ ဒိုင်ယာရီလေးထဲမှာဘဲ ပုန်းနေလျက်။
ကျွန်တော်ဟာ အရူးတစ်ယောက်လိုမျိုးရှာမိပြန်တော့ တွေ့ရှိသည့်အခိုက် ကျွန်တော်တို့ ခံစားချက်တွေမှာ အဆိပ်တွေဟာ ရောနှောနေတော့တယ်။
အဲ့လိုနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ နာကျင်သွားတော့တာဘဲ။
"မင်းက ငါ့ထက် တိတ်နေပါလား Hanjun..."
"မမလေး Amelia က စိတ်တိုနေပါတယ်"
"ငါ့ကြောင့်ဘဲမလား...ထားလိုက်...ပြီးရင် ပြေသွားလိမ့်မယ်"
"ရှယ်ယာတွေပါ ထုတ်ဖို့ပြင်နေတာပါ"
ထိုစကားကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်သွားကာ နောက်ကပါလာသည့် Hanjun ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။
STAI LEGGENDO
Daisy's Disappearance from The Diary
Fanfictionမင်းနဲ့ကိုယ့်ရဲ့အလောင်းအစားလေးတစ်ခုလိုဘဲ...အားလုံးရဲ့ အမြင်မှာရှုံးနေပင်မဲ့ တကယ်တော့ ကိုယ်နိုင်ခဲ့တာ... Jeon Jungkook ♡ Kim Taehyung
