𝙾𝚔𝚞𝚕 [ 𝙶𝚘𝚓𝚘 𝚂𝚊𝚝𝚘𝚛𝚞 ]

12.

Tam tamına yirmi dakikadırlı Gojo ile Miron revirdelerdi ve hemşire Miron'un yaralarını tedavi ediyordu. Müdür ve müdür yardımcısı şuanlık revirde durmalarını söylemişti çünkü şuan delirmişcesine Onima ve Suzumeye kızıyorlardı. Müdür o kadar çok bağırıyorduki sesi revire kadar geliyordu.

"Gojo ya bana da kızarlarsa?" dedi miron sargılı kafasını Satoru'ya dayayarak.

"Senin bir suçun yok meleğim, hiçbir şey demeyecekler. Deseler bile buna izin vermem ki." dedi Satoru ve Miron'un yanağını hafifçe sıktı.

İkisi gülüşürken içeriye kavgaya şahitlik eden -sadece Miron'un dayak yediği kısma kadar- tarih öğretmeni girdi

"Gençler gelin Müdür hepinizle konuşacak." dedi.

Satoru ve Miron yerlerinden kalkıp öğretmenin peşinden gittiler. Üst kata çıkıp müdürün odasına girdiler.

Miron içeri girdiğinde eski arkadaşlarına baktı. İkisi de Miron'a bakmamakta ısrarcı gibiydiler, sadece yere ve müdüre bakıyorlardı.

"TCH.. KIZIN GELDİĞİ DURUMA BAKSANIZA! KAFAYA TAŞLA VURMAK NEDİR YA? GÜZELİM KIZIN NE SUÇU VARDI?" diye bağırdı müdür Miron'u gösterip.

Aniden derin bir sessizlik oluşmuştu. Satoru bile bir şey diyemiyordu şuan. Ortam fazla korkutucuydu.

Müdür pes etmiş bir şekilde elini kıravatına götürüp sinirle geveşetti. (daddy?) Kendini sandalyesine bıraktı. Eliyle şakaklarını ovup "Atın şu iki kızı okuldan." dedi sakinliğini korumaya çalışarak.

Aniden Suzume çığlık çığlığa üç bin beş yüz kilosuyla beraber tepinmeye başladı. Miron bir anda bunu görünce gülmemek için eliyle ağzını kapattı, kendini zor tutuyordu kahkaha atmamak için. Gojo da tam gülesi gelmişti ki öksürüyormuş gibi yapıp iyi sıyırdı.

Müdür Suzume'nin bu halini görünce iyice kafayı yedi ve yumruğunu tüm gücüyle masaya geçirdi. Bu tepki karşısında herkes yerinden sıçrayıp korkmuştu. Suzume ise Onima'nın tembihlemesiyle susmuştu.

Müdür Satoru'ya dönüp "Oğlum sen Miron'u yurduna bırak. Kızın yaraları çok kötü zaten bu kezbanları görüp iyice üzülmesin hadi." dedi.

Satoru Mironla birlikte müdürün odasından çıktılar. Revire tekrar girip Gojo Miron'un çantasını aldı.

"Ben taşırım çantamı Satoru. "

"Hayatta izin vermem, yaralısın zaten."  dedi Satoru ve Miron'un elinden tutup yola koyuldu.

İkisi birlikte el ele tutuşmuş yürüyorlardı. Ara sıra Satoru Miron'un elini tutarken okşuyordu. Yanında olduğunu tam anlamıyla göstermeye çalışıyordu.

Miron için zor ve işkenceli bir gün geçmesine rağmen Satoru'nun yanında olduğu için kendini küçük bir prenses gibi hissedip mutlu oluyordu.

Az bir vaktin ardından yurda varmışlardı. Binaya girip Miron odasının olduğu kata Satoru ile birlikte gitti.

Kapıyı açıp içeri girer girmez dolabını açıp katlı duran kıyafetleri hızlıca aldı, diğer eşyalarını da toplamaya başladı.

"Gojo ben artık tek kişilik odada kalacağım birinci kattaki. Çünkü zaten bu odada onlarla duramam, gerçi yurttan da ayrılabilirler bilmiyorum."

"Senin için çok iyi olur bu bebeğim. Eşyalarını ver bana götürmeye başlayayım istersen." dedi Satoru.

"Çok eşyam yok zaten, sen kitaplarımı götür ben de kıyafetlerimi falan getireyim."

Gojo onaylayıp Miron'a yardım etmeye başladı.

♡

"Oh be kurtuldum sonunda!" dedi Miron ve kendini yeni odasındaki yatağa attı.

Satoru onun bu tatlı haline gülüp yatağına oturdu. Miron'un üstüne eğilip başını onun boynuna gömdü ve boğuk bir sesle "Burasını çok seviyorum. Huzurlu hissettiriyor, birazcık ö(l)psem olur mu güzellik?"

"Öpebilirsin tabii." dedi Miron kıkırdayarak. Satoru ise dudaklarıyla hem kızın boynunu hafiften emiyor hem de öpücükler bırakıyordu. Biraz daha boynunu öptükten sonra geri çekildi ve bir elini Miron'un sargılı alına götürüp okşadı. Miron bu hareketini umursayamıyordu şuan çünkü Gojo'nun diğer eli kendisinin göğsünü tutuyordu. Bilerek mi yapıyordu bilememişti ama yaralı yüzüyle ilgileniyordu şuan Satoru.

"Satoru.." dedi Miron anlamsızca onun yüzüne bakarak. Gojo gözlerini altında olan Miron'a çevirdi ama hala elini çekmemişti hatta daha sıkı bastırmaya bile başlamıştı. Bir kaç saniye öylece bekledi ve elini çekmeyi başardı.

"Efendim?"

"Yok bir şey." dedi Miron kafasını duvara çevirerek.

"O zaman neden kızardın?" dedi Satoru

Miron ilk başta bir şey diyemedi ve duraksadı. Ne diyebilirdi ki zaten? Değişik hissediyordu.

"Hiç.. İstediğini yap sen.."

Satoru yaklaşıp burnunun dibine kadar geldi ve "Belki başka sefere,," dedi.