Koe (ႏွလုံးသားအရင္းအႏွီး):
ဆရာေလးနဲ႕ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတို႔ စကားေျပာေနၾကသည္မို႔
ေဇာဓနလဲ ေက်ာင္းဝန္းထဲက အရိပ္ရသည့္ ခေရပင္ေအာက္တြင္
ထိုင္ေနလိုက္သည္။ မိုးဦးက်ဆိဳေပမဲ့ ေဇာဓနတို႔ဘက္က အၿမဲလိုလိုပူအိုက္ေနတက္ေပသည္။
ထိုအခ်ိန္ ခေရပင္ေအာက္ကိုေရာက္လာတဲ့ ဆရာမေလးပိုးဥ
ေဇာဓန နဲ႕က ဆရာမ မျဖစ္ခင္ထဲက သိေနၾကသည္မို႔
ႏွစ္ဦးသားရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိလွသည္။
"ပိုးဥ နင္ ကေလးေတြကိုစာသြားမသင္ဘူးလား"
"ေရးစရာ စာေပးထားခဲ့တယ္"
ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ေထြရာေလးပါးေျပာေနၾကသည္မွာ
ရယ္ရယ္ေမာေမာပင္
ထိုအခ်ိန္ ႐ုံးခန္းထဲကေန သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလွမ္းျမင္ေနရတဲ့
ဆရာေလး ရေဝ လဲ တစ္ခုခုကို အလိုမက်ျဖစ္လာရသည္။
ထို႔ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးနဲ႕ အျမန္စကားစ ျဖတ္ကာ
သူတို႔အနီးရွိ ခေရပင္ဆီေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
သူလာေနသည္ကိုပင္မျမင္သည္အထိ ႏွစ္ဦးသားက
မိုးမျမင္ေလမျမင္ ရယ္ေမာေနၾကေတာ့ ရေဝ့ စိတ္ထဲ ေဒါသစိတ္ကေလးအနည္းငယ္ဖုံးလႊမ္းသြားရသည္။
ဆရာမေလး ပိုးဥရဲ႕ ကိုေဇာဓနအေပၚေရာက္ေနတဲ့
အၾကင္နာ မ်က္ဝန္းတစ္စုံကိုလဲ သူခံမွန္းမိသည္မဟုတ္လား
"ကိုေဇာဓန ေနခဲ့မလား ကြၽန္ေတာ္ျပန္ႏွင့္မယ္ "
"ဟာ ဆရာေလးရယ္ ဘယ္ႏွယ္တစ္ေယာက္တည္း ျပန္လႊတ္ရမလဲ
႐ြာလမ္းေတြက ရႈပ္ကရႈပ္နဲ႕ ဆရာေလးလမ္းေပ်ာက္ေနပါ့မယ္"
"ဒါဆိုလဲျပန္မယ္"
ရေဝ့လဲ ေဒါသစိတ္ေလးေၾကာင့္ ဆရာမေလးပိုးဥကိုေတာင္
ဟန္ေဆာင္ႏႈတ္မဆက္နိုင္ခဲ့ေပ
ေဇာဓနသည္လဲ ထိုနည္းတူစြာပင္
အေရွ႕ကေန ေလအလ်င္လိုသြားေနတဲ့ဆရာေလးဆီ
အမွီေျပးလိုက္ရသည္မို႔ ဆရာမေလးပိုးဥကိုပင္
ႏႈတ္ဆက္ရန္ေမ့ေနခဲ့ေလသည္။
"ဆရာေလး ေက်ာင္းအုပ္နဲ႕ တစ္ခုခုျဖစ္လာတာလား"
"မျဖစ္ပါဘူး"
"ဒါဆို ဘာလိူ႕ မ်က္ႏွာမေကာင္းရတာလဲ"
ထိုအခါမွ ရေဝလဲ ပုံမွန္အသိစိတ္တို႔ကပ္ေလသည္။
သူ တစိမ္းတစ္ယာက္ေၾကာင့္ တျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို
ေဒါသထြက္ေနမိသည္။
သူေဒါသထြက္စရာအေၾကာင္းမွမရွိပဲ သူနဲ႕ဘာဆိုင္တာမွတ္လို႔
ဒါေပမဲ့ သူဘာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္တာလဲဆိုတာ မသိ
ထိုခံစားခ်က္အား အမည္ မေပးတက္ေပ
သူခုနက႐ုတ္တရက္ႀကီးဘာျဖစ္သြားရသည္လဲစဥ္းစား၍ပင္မရ...
YOU ARE READING
စိမ့်စမ်းရေလို အေးစေ...နွေးစေ... စိမ့္စမ္းေရလို ေအးေစ...ႏြေးေစ...
Fantasyရွာရဲ့အကျော်အမော် လူဆိုးကြီးနဲ့ ကျောင်းဆရာလေးတို့ရဲ့ ချိုချိူချဥ်ချဥ် အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်ပါပဲ... ႐ြာရဲ႕အေက်ာ္အေမာ္ လူဆိုးႀကီးနဲ႕ ေက်ာင္းဆရာေလးတို႔ရဲ႕ ခ်ိဳခ်ိဴခ်ဥ္ခ်ဥ္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ...
