Hyunjin'den (sanırım ilk defa Hyunjin'den oluyo-)
Eve geldiğimiz an Felix gözlerini evden ayıramıyordu
"Burası..."
"Burası?"
"Burası çok büyük değil mi baba?"
Ah,şu "baba"kelimesine bayılıyorum.
"Beğenmedin mi?"
"Hayır hayır çok beğendim.Ama büyük bir eve alışık değilim.
"Burası artık senin evin Felix"
"Ben...Çok teşekkür ederim.Benim hayatımı kurtardın resmen.Ne kadar teşekkür etsem az"
"Ben teşekkür edilcek bir şey yapmadım ki"
Bana sarıldığı an resmen gözlerim doldu.O kadar tatlı ki,görseniz bu insan değil bu bir melek dersiniz.
"Benim için çok şey yaptın baba"
Yanağını okşadım ve onu kucağıma aldım.8 yaşındaki bir çoçuk için fazla hafifti.
"Sen niye bu kadar hafifsin"
"Eee şey biliyorsun işte eski babam meselesi"
"Ama o mesele çoktan bitti bile"
"Hayır öyle değil.Bana yemek yedirmiyordu sadece su ve ekmek"
"Güvendesin Felix.Ben burdayım ve sana elimden geldiğince iyi bakıcam.Ben onun gibi değilim"
"Biliyorum baba"
"Baban sana kurban olsun be"
"Neyse,ilk önce sana evi göstereceğim.Sonrada yemek yeriz olur mu Felix?"
"Sen nasıl istersen baba"
"Hayır,şuan burda senin isteğin önemli"
"Tamam o zaman,ilk önce yemek yiyelim"
"Tamamdır.Hemen ben yemeği hazırlıyorum.Noodle yer misin?"
"Evet yerim"
"Tamam o halde noodle yapıyorum.Sende istersen evi dolaşabilirsin"
"Hayır evi seninle birlikte dolaşmak istiyorum"
"Peki o zaman masada veya koltukta oturtabilirsin"
"Masada otursam olur mu?"
"Bu nasıl bir soru Felix.Tabikide oturabilirsin izin almana bile gerek yok"
"Tamam o halde"
Devam edecek...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Polis {Hyunlix}
Kısa Hikaye"Küçük civcivim" "Güzel oğlum" "Dünyam benim" "Bunun adı aşksa eğer" "Bu aşk yalnızca sana değer" (Aslında o oğlum olan yer kızım olacak (şarkı sözü çünkü) ama bu fic baba-oğul ilişkili olduğu için oğlum diye yazdım.)
