Angel of Death

Gözleri dolmuştu
...

Gözlerini saklamaya çalışıyordu ama olmuyordu , kıp kırmızı bir şekilde kütüphaneye girdi

Kartını gösterdi ve raflara yöneldi.. Bu şekilde saklayacaktı gözlerini belki de ?

Aldığı her nefes karmaşık bir biçimde çıkıyordu, nefesini düzene sokmaya çalışıyordu .

En sonunda başarmıştı,  hem nefesini düzene sokmayı hem de kitabını bulmayı.

Direkt bir masaya yönelmiş ve kitabını okumaya başlamıştı.  Kitabin son kısımlarından bir kıta görmüştü

" Ben seni sevmiştim genç adam , ama sana diyemedim...ve artık çok geç "

İlla bir şeylerin geç mi olması gerekiyor insanların dile getirmesi için?

Bir özür,  bir sevgi , bir çiçek,  bir hediye , bir görüşme için illa bir şeylerin gecikmesi mi gerekiyor ? Neden erkenden zaman varken yapmıyor insanlar?

Bu çok acımasızca...

Her sey zamanina gerek . Geç yağan yağmurların bir faydası olmaz,kurumuş çiçeklere...

Kitaba geri döndü ... Her satırda durup düşünüyordu... bazen aklınca yorum yapiyordu bazen de içinde kayboluyordu

Ensesinde hissettiği nefes ile irkildi

J- sen de kimsin

Diyerek arkasını döndü

T- korkuttum mu , özür dilerim . Sadece yazıyı okuyordum..

J- ahh sorun değil hyungie

T- hyungie? Haha buna sevindim..

Dedi gülümseyerek

Ağzı gülerken çok güzel görünüyor,  şekli dikdörtgen gibi oluyor ve dişleri çok tatli yapıyor

Jungkook'da gülümsedi ve

J- otur lütfen

T- tamam , teşekkürler

J-rica ederim , görüşmeyeli nasılsın?

T- iyiyim , işlerim ile ilgilendim ve daha yeni zaman buldum buraya gelme için

J- ahh ne güzel,  ne iş yapıyorsun?

T-mimarlik ile ilgileniyorum ve arada müzik yapıyorum piyano ile

J-woahh ne güzel

Taehyung gülmüştü jungkook'un tepkisine

T-hahahahahha

Jungkook ise utanmisti

T- neyse hadi kitabına geri dön bakalım,  ben de okuyacağım

Bana yaklaşarak kitabıma bakmaya başladı,  sen yanımda iken nasıl okuyacağım ki? Neden kalbim bu kadar hızlı atıyor? Umarım kalbimin ritmini duymaz çünkü maratona çıktılar...

Aşık mı oldum ben? Ne kadar da kolay oldu bu? İnanamıyorum...

Galiba saçmalıyorum

Ona dönüp bakmamak için kendimi zor tutuyorum...

Nefesi çok sıcak ve ritmi çok güzel

İnsanı hem telaşlandırıyor hem de sakinleştiriyor...

Aşk... hayır saçmalıyorum!! Kitaba dönmem lazım

J-çevireyim mi sayfayı?

T- evet,  okuduysan çevir
Hafif gülümseyerek

Jungkook sayfayı değiştirdi ve öylece daldılar Kitaba

Jungkook bir ara kendini unutup taehyung'a döndü ve burun buruna gelince gözü koskocaman açıldı , sonra direkt Kitaba döndü ve hızlı bir şekilde nefes almaya başladı.  Taehyung fark etti ve sadece sessizce gülümsedi.

İkisi de tutulmuştu bir birine , farkında olmadan.

Bazen taehyung kitap yerine jungkook'a dalıyordu

Çok güzel bakıyordu ama jungkook bunu görmüyordu

...

Saniyeler dakikaları , dakikalar  saatleri kovaladı ve jungkook eve doğru adım atmaya başladı.  Erken ayrılmıştı taehyung , jungkook ise kitabını bitirip gelmişti

Sahile bile bakmadan evine gelmişti hızlıca

Bugün çok güzeldi onun için,  taehyung ona yaklaşmıştı onun ise kalbi duracak gibi atmaya başlamıştı

Acaba bana aşık mı? Beni sever mi? Ya sadece kitap için ise... evet sadece kitap için yaklaştı neden kendi aklımda bir senaryo kurdum ki?  Kim neden beni sevsin ?

Düşüncelerim yine geldi ve bana zehir ediyor dünyamı

Teşekkürler..!

Duşa gireceğim  kendimi iyi hissetmiyorum..

Girmişti duşa,  soğuk su tenine temas edince irkilmisti ilk başta ama yine de altından çıkmamıştı.

Küvete girmiş ve olanları düşünüyordu

Doğduktan sonra aklına gelenler ve şuana kadar yaşadığı her şeyi ...

Düşündü ve düşündü.  O kadar çok düşündü ki kendini kaybetti.

Ağlamaya , bağırmaya başladı... gözlerinden su ile birlikte göz yaşı da süzüldü.

...

Hep ağlayacaktı bunu biliyordu. Aslında çok ağlamazdı ama bu yaşadıkları ona çok gelmeye başlamıştı her seferinde tekrarlanıyordu bu yaşadığı olaylar .

Nefes alışı bile batiyordu artık ruhuna ..

Beni anlamıyorlar.  Zararı yok , zaten beni daha kimler anlamadı.

Dedi jungkook

Neden sadece sevilmek veya nefret edilmek zorundayız ki ? Ortası yok mu bunun? Arada bir yerde duramaz mi insan?

Diye ekledi

Ruhu çok ağrıyordu,  her zaman gülüyor olmasına rağmen...

Hayatı tek başına yaşamak zorundaydı ama zaten bunu biliyordu uzun süredir,  insanların uzun sure yanında kalmayacağını biliyordu

Bir cesedi sırtlanmiş ufacık bir ruhtu jeon jungkook
....