Angel of Death

Bir cesedi sırtlanmış ufacık bir ruhtu Jeon Jungkook..
...

Bitirmişti,  arınmıştı günün kirinden. Geçmişti yatağına ve tavanı izliyordu.

Bugün olanlar aklında sürekli canlanıyor ve aklına geldikçe hem gülüp hem de üzülüyordu.

Bu böyle olmayacak diyip oturdu yatağının üzerinde ve dışarıya bakmak için hafiften yana kaydı. 

Yıldızlar... Ah yıldızlar ahh benim yıldızım ne zaman olacak peki ? Ya da yıldızımı çizen biri. Her şeyi tek başıma yapıyorum ama insan işte istiyor bir yardımcı,  kafasını okşayan biri , ona aferin diyen biri... istiyor insan.

Etrafına bakinmaya devam etti , küçük bir cam da olsa güzel bir toprak kokusu ve gök yüzünü izlemek iyi gelmişti

Yıldızlar... bir sürü yıldız var ama sadece 1 tane gökyüzü var. Haksızlık mı bu? Bilmem...

Her biri bir can olsa... düşünsenize her bir yıldız bir insan ve gökyüzü bir tavan. Her hır yıldız asmış kendini bulutlar onların pişmanlıkları yağmur ise pişman oldukları için döktüğü göz yaşları... tavan hep aynı ama insanlar farklı
Yani gökyüzü bir tane ama Yıldızlar çok fazla.

Çok garip , değil mi?

İnsanlar pişman olur mu ki öldükten sonra ? Bence olmazlar , aslında diyecek bir şeyim yok. Olan da var olmayan da galiba

Canı yanan herkes mi yıldız olur yoksa her ölen mi?

Hep bir gökyüzü mü olur yoksa benim de olur mu?

Olmaz , dünya bana bu hakkı tanımaz

Doğumdan ölüme kadar geçirdiğim her dakika olmaz

Bana yasak gelmis bir kural ama sadece benim görebildiğim

Bu ne kadar da aci verici değil mi? Yazık bana

Her ne kadar mutlu görünmeye çalışsa da bir yerden sonra kanıyor insanın içi

Koş, koşuştur , yardım et , fedakar ol... ama ne nafile! Yine ve yine aynı sonuç

Yaşam neydi ki? Acı mı yoksa mutluluk mu? Peki Ölüm neydi ?  Acı mı yoksa acı bir kurtuluş mu?

Her zerrede bir Acı var ve o Acı bana özel

Hayat ? Bu mu adaletin ? Bu mu bana verdiğin yaşam? Bu mu!?!??

Nefes bile zor almıştım oysa... Bu yaşadıklarım seni doyurmadı mı?

Onca intihar denemeleri , onca çizikler, onca kırıklar yetmedi mi ? Benim sana verdiklerim sana yetmedi mi? Ne istiyorsun benden ?

Nefes aldığım her saniye dünyaya bir şey borçlu gibi hissediyorum.. nasıl ödeyeceğim? Nasıl tek başıma başaracağım.

Hayat bir sınav ise ben o sınavı çoktan batırdım,
Ne düzeltecek bir silgim ne de zamanım var...

İntihar etmeyi deneyecek kadar korkusuz ama yaşadıklarımı bir başkasına anlatacak , sesimi çıkartacak kadar korkağın tekiyim ben...

Bu burda bitmedi , bitmeyecek , son bulmayacak , her insan evladı bu acıyı tadacak...ama bu Acı onları öldürmeyecek
Çünkü ben onlar yerine de öldüm...

saniyeler dakikaları kovalamisti... haykıra haykıra her şeyini gök yüzüne anlatmıştı ama bir şey değişmemişti

Ne dünyaya olan bakış açısı ne de yaşama olan ilgisi

Her zamanki gibi içinde bir Acı bir yara vardı

Ruhuna kazınmış bir Acı ve onu taşımaya çakışan küçük bir görevli...

O mu istemişti bu görevi acaba?

En sonda uyumuştu,  uykusu geldiği için değil ama yorgun düştüğü için uyumuştu düşünceleri onu çok yormuştu...

Sonu olan dünyada sonsuz bir şekilde Acı çekmişti ve çekmeye devam edecekti  jungkook

...

Her bir pirinç tanesi hayattan koparcasına teker teker düşüvermişti Angelina'nın elinden

Yemek yapiyordu Angelina,  sabah saat 14:00
Akşama yetişecek bir yemek ve geceyle tamamlanacak bir kargaşa vardı.

Herkes bir yere koşuyor ve hazırlık yapmaya çalışıyordu

Cumartesi günleri hep böyleydi
Kargaşa dolu

Yemekler hazırlanıyor jungkook'un babası teker teker kontrol edip taşlarına bakıyordu jungkook ise bahçede çiçekleri suluyordu...

B- Angelina jungkook bahçede değil mi  ?

A-evet efendim bahçede

B-Tamam teşekkürler

A-rica ederim efendim

Babası bahçeye doğru ilerledi ve

B- Jungkook.

J-efendim baba

B- nasılsın oğlum

J- i-iyiyim baba,sen?

B- ben de iyiyim evlat
Biliyorsun artık yaşlıyım,  her an ne olacak bilmiyoruz
Eğer bana bir şey olur ise senden ri-

J-BABA ! Henüz öyle bir durumun yok ve neler diyeceğini biliyorum . Zaten her şey benim üstüme her şey benim yonetimim altında olacak daha ne olacak? Ne vereceksin? İstemiyorum.

B- Zorundasın!