Hyunjin, engelli doğan çocuğuna bir bakıcı arar. Paraya ihtiyacı olduğu için iş arayan üniversite öğrencisi Felix, duyduğu gibi hemen bu işe talip olur.
(Smut içerir)
Yorum atmayıp oylamayanlara küsüyorum, iyi akşamlar.
♡
Eve döndüklerinde, saat çok geçti. Teyze, Jae'yi ilgilenmek için evine götürmüştü.
Felix, ceketini çıkarıp bir köşeye attıktan sonra, koltuğa serildi. Çok yorgun hissediyordu. O bile bu kadar yorgunken, Hyunjin'in nasıl olduğunu hayal bile edemiyordu. "Hyunjin..."
Hyunjin de ceketini çıkarıp kravatını bollaştırırken, Felix'e baktı. Karşısında, ayakta dikiliyordu. "Efendim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çok yorgun musun? Bence dinlenmelisin."
"Haklısın." Hyunjin, gülümseyerek Felix'in yanına oturdu. Ardından sırtını ona doğru döndü, Felix'in dizlerine kafasını koydu ve uzandı. Kollarını göğsünde bağladı. Şimdi salondaki büyük koltukta, Felix'in dizlerinde yatıyordu.
Felix, onu başının arkasından destekledi. Yüzünde gülümser bir ifade vardı. "Uyumaktan bahsetmiştim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin, başını yukarı kaldırdı, Felix'in gözlerinin içine baktı. "Hiçbir uyku bana bu manzarayı veremez. Bu yüzden burada dinlenmeme izin ver."
"Yorgun düşeceksin diye korkuyorum. Jae'nin babasına ihtiyacı var. Benim de..."
"Çok tatlı."
"Ne?"
"Benim için endişelenmen, çok tatlı. Bazen seni gerçekten ısıracağım diye korkuyorum."
"Gerçekten bu kadar seviyor musun beni Hyunjin?"
"Bundan daha bile fazla. Seni çok seviyorum Felix. Başka birisini bu kadar sevebileceğimi düşünmezdim hiç."
"Ne zaman anladın? Beni... bu kadar sevdiğini?"
"Hmm..." Hyunjin, düşünceli bir şekilde tavana baktı, ardından Felix'e geri döndü. "Barda, Chan ile konuşurken yanıma geldiğinde, başka bir niyetin olduğunu düşündüm, bilirsin ya."
