Hyunjin, engelli doğan çocuğuna bir bakıcı arar. Paraya ihtiyacı olduğu için iş arayan üniversite öğrencisi Felix, duyduğu gibi hemen bu işe talip olur.
(Smut içerir)
Teyze, Jae'nin ağlamasını duyup odaya koştuğunda, gördüğü manzara karşısında şok olmuştu. Hemen Hyunjin'i aradı, Felix'in baygın olduğunu söyledi. Ardından Felix'i kendine getirmek için uğraştı.
Bir sürenin sonunda, Felix yavaşça gözlerini araladı. Ama kendisine gelir gelmez dudağı büküldü, gözlerinden yine yaşlar süzülmeye başladı. Teyze sabırsızca ne olduğunu sorarken, Felix asla yanıt vermiyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyordu, bu da teyzenin daha da endişelenmesine sebep oluyordu.
Felix ne kadar ağladığını bilmiyordu. Sonunda Hyunjin geldiğinde teyze Jae'yi alıp odadan çıktı, Hyunjin ve Felix'i baş başa bıraktı.
Felix'in, Hyunjin'e sarılıp ağlamaya devam etmekten başka, aklına hiçbir şey gelmiyordu. Onu endişelendirmek istemiyordu, bu yüzden ona anlatıp anlatmayacağından emin değildi. Yine de bir süre sonra dayanamadı, kafası Hyunjin'in omzuna gömülüyken, boğuk bir sesle, hıçkırıklarını bastırmaya çalışarak konuştu.
"Ailem..."
"Tamam..." Hyunjin, Felix'in sakinleştiğinden emin olmak istiyordu. Onu ağlarken görmek, çok canını sıkmıştı, içinde bastıramadığı hisler oluşmuştu. Kendini zorlamaması gerektiğini düşündü. Felix'e sımsıkı sarılır ve bir eliyle saçını okşarken devam etti. "Zorlama kendini Felix, salinleş..."
"Hmm..." Felix'in sesi, çok çatallı geliyordu. Hyunjin endişesini ne kadar saklamaya çalışıp sakin kalmaya çalışsa da, onun da elleri titriyor, yüreği sızlıyordu.
"Gel Felix." Dedi sakince. Felix'i elinden tuttu, dışarı çıkarttı. Felix yarı baygın Hyunjin'i takip etmişti. Nereye gittiğini soracak hali bile yoktu.
Bahçeye çıktıklarında, Hyunjin Felix'in yüzü ellerinin arasına aldı. "Nefes al lütfen... sakinleş biraz..."
Felix, yine Hyunjin'e sarıldı. Hala ağlıyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama yine de Hyunjin'in planı biraz olsun işe yaramıştı. Temiz hava Felix'e iyi geldiğinden, biraz daha sakinleşmiş, nefes alıp verişi normale dönmüştü.
Yavaşça Hyunjin'in kollarından ayrıldı. Hıçkırıklarına aldırmadan, kıpkırmızı olmuş dolu gözlerle Hyunjin'e baktı. "Ailem..." bir süre duraksadı. Devam edecekken Hyunjin onun yanaklarındaki göz yaşlarını silerek gülümsedi.
"Sabahki haberi görmüşler, değil mi? Kızdılar mı sana?"
"Çok..."
"Endişelenme. Çoktan bunun için harekete geçtim. Yakında tüm magazin kanalları bizden özür dileyecek. O zaman ailen de-"
"Ama yalan değildi... Sevgili olduğumuz bir yalan değildi..." Felix yine ağlamaya başladı. "Aileme bunu söylediğimde... beni öldürürler... ama ben... istemiyorum..."
