The sassy Tommo's | Dutch | L.T | Voltooid

Chapter 23.

*Kaylee's POV*

Ik word zachtjes heen en weer geschud. ''Kaylee we gaan even wat eten wil je ook?'' Vraagt Johanna zacht. ''Nee, geen honger.'' Zeg ik zacht. ''Maar Kaylee je hebt al de hele dag niks gegeten!'' Zegt Mark. ''Nou en! Als ik niet wil eten eet ik niet!'' Snauw ik Mark af en Johanna pakt Marks hand en knikt. ''Dan niet...'' Mompelt Mark en ze lopen weg. Wachten duurt zo lang... Ze zijn al vijf en een half uur bezig. Ik heb honger maar mijn keel zit dicht. Ik kan het niet. Ik wil het niet. Het lukt me gewoon niet. Ik bijt op mijn lip als ik me bedenk dat ik in slaap ben gevallen nadat er allemaal mensen in paniek naar de O.K rende. Kut nu weet ik niet voor wie dat was. Straks wat het Louis! Oh my god gewoon niet aan denken... Ik loop naar de wc. Als ik terug wil terug lopen hoor ik Louis' naam vallen bij de balie. Ik blijf onopvallend achter het muurtje staan. ''Dat ging totaal fout...'' Zegt de vrouw die er staat en ik rol met mijn ogen. Dat wist ik nog niet hoor... Zeg nou please wát er fout ging. Ze zegen niet veel belangrijks waar ik veel aan heb ofzo dus loop terug naar het lekje waar ik net zat en scroll door mijn time-line o Twitter. Iedereen weet ondertussen wat er met Louis is. Al een tijdje. Sinds de tattoo. We hebben het verteld in een interview waar we vertelde over de tattoo die we genomen hadden samen en ook dus waarom. Ook weten ze dat Louis geopereerd.

Dat wou Louis voor als hij het niet overleeft het makkelijker is voor ons om het te vertellen.

Maar dat is bullshit! Hoezo makkelijk? Dan heb ik na meer dan eenentwintig jaar mijn broertje terug. Dan raak ik hem weer kwijt! Dat moet ik echt niet hebben hoor! Ik heb in een jaar zo een sterke band met Louis opgebouwd. Ik schrik als iemand in mijn arm knijpt en kijk diegene beledigd aan. ''Doe normaal!'' Zeg ik boos. ''Nou je was helemaal in gedachtes!'' Zegt Mark die met zijn ogen rolt en gaat zitten. ''Mark doe nou even normaal!'' Zegt Johanna sissend.

Als er een dokter komt stopt hij voor ons. ''Tomlinson?'' Vraagt hij en we knikken. ''Ja oke dan zit ik goed...'' Zegt hij en kijkt op zijn blaadje. Ik kruis mijn vingers. Zeg de magische woorden. Alsjeblieft.

Ik smeek het je of ik vermoord je. We zijn in het ziekenhuis dus tja...

''Louis heeft het overleefd...

Maar niet zonder tegen slag.

Hij had midden in de operatie een teug slag. En daarmee bedoel ik dat hij ermee stopte, maar aangezien we Louis zijn woorden moesten volgen hebben we alles gedaan om hem terug te krijgen en dat is gelukt.'' Zegt de dokter en ik val Johanna en Mark in de armen. ''W-wat waren zijn woorden dan?'' Vraagt Mark zachtjes. ''Nou we vroegen hem dat als het zou gebeuren dat hij ermee stopte wat hij wou. Hij zei:

Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om nu te zeggen dat jullie me moeten laten gaan, niet tegen over de fans en mijn familie maar al helemaal niet tegen over Keetje.''

Zegt de dokter en ik hef mijn hoofd op en kijk de dokter ongelovig aan. ''Z-zei hij dat e-echt?'' Vraag ik ongelovig en de dokter knikt. ''Wie is Keetje als ik vragen mag?'' Vraagt de dokter en ik glimlach zwak. ''Dat ben ik. Kaylee. Zijn tweeling zusje!'' Zeg ik zacht en de dokter glimlacht. ''Die broer van jou...

Is een ongelooflijk sterke jongen! Een vechter!''

Zegt de dokter en hij knipoogt. ''Weet ik..'' Fluister ik zachtjes. De dokter laat ons alleen en Johanna, ik en Mark belanden in een knuffel. Tranen vloeien als fonteinen over onze wangen. ''Zullen we naar huis bellen?'' Vraagt Mark blij. Lottie, Fizzie, Daisy, Phoebe, Daisy, Ernest, Luke, Michael, Ashton, Harry, Liam, Niall en Helaas ook Calum zijn bij ons thuis. We knikken. Mark belt naar huis en zet hem op de speaker. ''Hallo?'' Vraagt Lottie. ''Olaa!'' Roep in enthousiast. Wat het eigenlijk al verraad maar oke. ''En?'' Vraagt Daisy zacht. ''Hij heeft het overleefd!'' Roep ik blij voordat Mark en Johanna iets kunnen zeggen. Ik hoor allemaal gegil en gejuich.

---

YAY! Volgend hoofdstuk word minder blij...