Felix hayran olduğu şarkıcıyla tesadüfen aynı yerde çalışmaya başlayınca kendini sapık gibi hisseder ve bu duygularını öldürmeye karar verir. Ama şimdi de Hyunjin ona hayran kalacaktır...
"Bir dakika, sonunda hatırladım.
Sen konserimde ağlayan çocu...
Günler günleri, haftalar haftaları, aylar ayları kovaladı. Hyunjin'le ayrı düştüğümüz bu süreçte ona karşı hislerim silinmek yerine daha güçlenmişti.
Onunla konuşamıyordum ama haberini alabiliyordum. Bu yılın sonunda sessizliğini bozdu ve bir kış albümü yayınlamaya karar verdi.
Kimseyle iletişim kuramadığı için Jeongin'le de eskisi gibi görüşmüyordu. Sadece işine odaklanmıştı.
Mart'ta turu başlayacaktı. Onu gizlice desteklemeye gidecektik.
Hyunjin geçen yılki skandaldan(!) sonra sağlam kitlesini bulmuştu. Onu hâlâ severek destekleyen binlerce hayranı vardı.
Şimdiden birkaç konserine gitmiştik. Bu akşamki konser için siyah kapüşonlu ve maske taktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onunla konuşamasam da yanında olup desteklemek istiyordum. Hayranı olarak değil, sevgilisi olarak.
Jeongin'le her zamanki heyecanımızla ona tezahürat yaptık. Gözleri yorgun baksa bile davranışları ve tavırları çok güçlüydü. İşini tutkuyla yapıyordu, hayranlarına saygı duyuyordu.
İlk gittiğim konserdeki gibi seyircileri incelemiyordu. Çoğunlukla boşluğa bakıyordu. Özellikle birine el falan da sallamıyordu.
-Sanırım artık herkese eşit davranıyor.
-Arada fanservis yapsa fena olmaz aslında, etkileşim olur.
-Bence hiç gerek yok. ^^
-Bana öyle kötü bakma Felix. Olaylara objektif bakıyorum ben hahaha
Jeongin'le kısa kısa konuşarak konser boyu huzurla meleğimi izlemiştim. Sahneyi tek başına aydınlatıyordu. Onunla gurur duyuyordum, çok güçlüydü.
Son bir yılda ben de güçlendim. 22 yaşımda artık kişiliğimin de oturduğunu hissediyordum. Eskisi gibi olaylara sessiz kalmıyordum.
Hyunjin konserin sonuna doğru özel bir itirafta bulunacağını söyledi. Bununla herkes meraklanmıştı.
"Öncelikle, benim her halimi seven ve destekleyen sizlere teşekkür borçluyum. Ben de sizi çok seviyorum." deyince bazıları alkışladı, bazıları sevgi yağmuruna tuttu.
"Erkek arkadaşım olmasına bir şey demediniz. Hatta destekleyenleriniz bile olmuştu. Dünyanın en mükemmel hayranları sizsiniz..." demesiyle herkes tatlılık krizine girdi.
"Benim ailemsiniz, yanınızda her şeyi konuşabilirmişim gibi geliyor. Kendimi en güvende hissettiğim anlar tam böyle sahnede sizinle baş başa kaldığım anlar oluyor." deyince çığlıklar arttı.
-Her zaman yanındayız Hyunjin! -Biz de böyle güvende hissediyoruz~ -Seni seviyoruz!
"Size bir şey itiraf etmeliyim. Bugün, 19 Mart 2023. Benim için çok özel bir gün, sevdiğim insanla yıldönümümüz. Uzun bir süredir görüşemiyoruz ve onu deli gibi özledim..." derken sesi titredi, sessizce ağlamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin'in ağlamasıyla hayranlar çıldırdı. Bir grup ona üzüldüğü için ağlıyor, bir grup da tezahürat yapıyordu.
Resmi konuşma kalıbını bırakarak "Sen, eğer buradaysan... lütfen gel artık yanıma. Seni çok özledim. Acı çekiyorum..." dedi ve daha kötü ağlamaya başladı, koluyla gözlerini kapattı.
Salon tam anlamıyla koptu. Flaşlar artmaya başladı. Herkes birbirini kontrol ediyordu, Hyunjin'in sevgilisini bulmaya çalışıyordu.
Kıpırdamadan ağlamak çok zordu. Maskeden dolayı rahatça nefes de alamıyordum. Millet etrafına bakmaya başlayınca kapüşonlumu biraz daha çekip yüzümü kapattım.
Hyunjin kendine gelince konuşmasına devam etti. "Bu kış albümünü ilham perim için hazırlamıştım. Bunu burada ailemle, yani sizinle paylaşmak istedim."
Hayranların tepkisiyle Hyunjin'in iyi bir sonuç elde ettiğini fark ettik. "Uzun bir aradan sonra yaptığım bu comeback'te beni desteklediğiniz için teşekkür ederim. Hepinizi çok seviyorum, kendinize iyi bakın!"
Alkışlarla sahneden ayrılınca uğultular başladı, ışıklar açıldı. Jeongin kızarmış gözlerimi görünce şok oldu. Kapüşonumu önüme tam çekerek hemen konser alanından çıkmamı sağladı.
Jaehyun kapının önünde arabasına yaslanmış bizi bekliyordu. "Bu çocuk niye sürekli ağlıyor?"
Tam arabaya binecektim ki yüzümü tutup bakışlarımı yukarı çekti. "Ne oldu?"
"Bugün Hyunjin'le yıldönümümüz ve herkesin içinde bana konuştu..." derken burnumu çekiyordum.
Jaehyun neşeyle yanaklarımı sıktı. "Ya! Bu iyi bir şey, ağlamasana!"
"Hm?" dedim şaşkın bir ifadeyle.
"Neyse dur önce gidelim. Ablan da bizimle. Şimdi millet dışarı çıkınca dikkat çekmesin."
Jeongin'le arkaya geçtik. Önde de Rosé oturmuştu. "Noona!"
Elini bana uzatınca çenemi avucuna getirdim, beni biraz mıncırdı. "Tebrik ederim canım! Hyunjin büyük bir adım atmış."
Anlamadığımı fark edince bana döndü. "Hayranlarına itiraf etti Felix. Bunun ilerisi mi var? Onların güveni her şey demektir. İsterse gazeteciler kırk takla atsın. Hiçbir şey olmaz artık Hyunjin'in kariyerine."
Hâlâ burnumu çekiyordum. Jeongin bıkmış bir tonla "Yani artık birlikte olabilirsiniz!" dedi.
"Anlıyorum, tamam- NE?!"
Sonunda aydınlandığımı fark edince gülmeye başladılar. Sevinçten yerimde zıplıyordum. "Hadi Hyunjin'in yanına gidelim!"
Tek bir ağızdan "HAYIR!" diye bağırdılar. Masum bir tonla "Ama neden?" dedim.
"Çocuk bir saate anca evine varır. Yani gece yarısında falan. Ayrıca nerede kaldığını bilmiyoruz. Bilsek bile eve nasıl gireceğiz-"
"Arabayı durdurun."
Jaehyun kenara çekince üçü de bana döndü. "Bir sorun mu var?"
"Bu saydıklarınız benim için engel değil. Artık Meleğime kavuşmak istiyorum..." dedim ve kapıyı açtım. İndiğim gibi koşmaya başladım.
