perfect

Looking for the critics

Darren sabaha kadar gözünü kırpmamıştı. Olan biten her şey gözünün önünden geçmişti. Tüm konuşmalar her şey, tekrar tekrar aynı sahneler dönüyordu zihninde. Artık biliyordu chris'e duyduğu hisler yalnızca hayranlık değildi. Bunu kabul etmesi neden bu kadar uzun sürmüştü. Onunla arkadaş olmak için her şeyi yapmıştı ve gerçeği kabullenmekten acizdi, etrafındaki insanlar bile bunu anlamıştı. Şimdi her şey zihninde netleşiyordu. Öncelikle dean chris'e olan zaafını ilk öğrenen oydu ve darren'ın duygularının hayranlıktan öte olduğunu anlamıştı bu yüzden onu chris'e bir adım uzak tutmak istemişti. Ve ryan onu neredeyse hiç tanımamasına rağmen ilk andan beri bundan haberdardı ve darren'ın bunu anlaması için elinden geleni yapmıştı.

Restoranda ilk karşılaşmalarında ki konuşmalarını hatırladı darren. Ryan ona bunun hayranlık olduğuna emin olup olmadığını bile sormuştu. Darren'sa son ana kadar her şeyi kendine bile inkar etmişti. Bunun sadece bir hayranlık olduğunu, chris'in yeteneklerinden etkilendiğini ve onu çok başarılı bulduğu için ona bu kadar hayran olduğunu düşünmüştü. Belki de kalbi ve vücudu olan her şeyin farkındaydı.

Öyle ki onu gördüğü an kalbinin yerinden çıkacak gibi olması, ellerinin terlemesi ve onunla bu kadar rahat konuşup şakalaşmasının sebebi buydu. Ve bedeni, en büyük açığı o vermişti gecenin bir yarısı salonun ortasında yarı çıplak halde chris'in dudaklarına yapışmasına sebep olmuştu. Hiçbir şey düşünmemişti bunu yaparken, hiçbir şey planlamamıştı. Ve bildiği bir şey daha vardı o kısacık anın arkasından hissettiği o sıcaklık ve o tanıdık sıcak güven duygusu. Yaptığı o kadar yanlış ve münasebetsizdi ki vücudunun ve kalbinin zihninin aksine bunun ne kadar doğru olduğunu düşünmesi bile onun gerçeği anlamasına sebep olamamıştı. Kendini bunun sadece şevkat içerdiğine ve bir sevgi göstergesi olduğuna bile inandırmaya çalışmıştı. –tanrı aşkına yetişkin bir adamı gecenin bir yarısı salonunda yarı çıplak haldeyken öpmek ne zamandır sevgi göstergesi sayılıyordu-? Olan biten her şey belliydi.

Ama chris' olan duyguları her ne kadar sıcak olsalar da, endişeleri hala bir o kadar soğuktu. Şimdi ne yapacaktı? Hayatı boyunca başına hiç böyle bir şey gelmemişti, hiçbir zaman erkekler ilgisini çekmemiş ya da kadın ve ya erkek kimseye böyle saplantılı duygular beslememişti. Gidip chris'in karşısına dikilerek ona onu sevdiğini söyleyemezdi. Çünkü etrafında ki herkes gibi chris'te onun gay olmadığını biliyordu ve onu ikna etmek için ne yapması gerektiği hakkında hiçbir fikri yoktu. Gerçi ona inansa bile bu yeterli değildi, belki de chris onu istemeyecekti. Bu güne kadar darren'dan hoşlandığına dair bir şey söylememiş ya da ona yaklaşmak için hiçbir şey yapmamıştı. Dün akşam konuşulanlar aklında yankılandı 'üstelik chris'in kalbinde biri vardı'. Her şeyin hem bu kadar doğru hissettirmesi ve bu kadar imkansız olması mümkün müydü gerçekten? O gece onu öptükten sonra chris saatlerce ağlamıştı ve ertesi gün hiçbir şey olmamış gibi davranmıştı. Belli ki bunu konuşmaya değer bile bulmamıştı. Darren chris'in yaptığı gibi sessiz kalmış olmaktan pişmandı.

Eğer bu konuşmayı dün gece olaydan hemen sonra yapmış olsaydı belki de her şey çok daha kolay olacaktı. – aptalsın! Sen sevdiği adama onu sevdiğini söyleyemeyecek kadar aptal ve korkaksın!- aynasının önündekileri sinirle yere fırlattı.      

Chris saatlerdir odasında ki camın önünde bulunan koltukta oturuyor, eliyle yanındaki abajurun düğmesini dalgınlıkla açıp kapatıyordu. Kaç saattir burada bu şekilde oturduğunu bilmiyordu. Hava neredeyse bir saat önce aydınlanmıştı ama chris hala vücudunda tek zerre uyku olduğunu sanmıyordu.' İki gece ' diye düşündü 'yalnızca iki gecede her şey bu kadar imkânsız bir hal alabilir mi gerçekten?'. Aynı sahneleri düşünmekten beyninin acımaya başladığını düşünüyordu. Sürekli aynı cümleler zihninden geçiyor ve gözünün önünde hep aynı kareler dans ediyordu. Bu gece olan şey basitti sıradan uyku sersemliği ile söylenmiş cümleler ve sıradan bir uyku hali davranışıydı. Aslında önemli olan artık darren'ın yaptıkları ya da söyledikleri değildi, bunların chris için neler ifade ettiği her şeyin rengini değiştirmişti. Olan biteni düşünmemeye ya da konuşmamaya karar vermişti. Böylesinin daha kolay olacağını çünkü kelimelere dökülmezse yaşanmamış sayılacağını düşünmüştü.