Gecenin karanlığında iki beden karşı karşıyaydı. Biri son demlerini vururken, diğeri kötü bir ruhla sarılmış silahını karşıya doğrultmuştu.
-Bunu yapmak zorunda değilsin! Birlikte bunu düzeltebiliriz!? dedi kız
Kötü ruhun hakim olduğu kişi sadece sırıttı ve arkadan gelen bir çağrıyla gözlerini kıstı.
-Kes sesini! Zavallı birine göre çok fazla konuştun, derken işaret ve orta direk parmağını birleştirip ona doğrulttu
...artık ölmelisin! Öl ki, elindekini alabileyim.
Genç kız sadece titredi, uzakta öylece yerde yatan çocuğa baktı. Artık nefes almıyordu... sessiz ve yalnız... Kız, dolan gözlerini perçemli kahkülüyle gizleyebiliyordu.
-O kadar çok mu istiyorsun? dedi titreyen sesiyle
Sırıttı karşısında duran adam.
-Evet,..
-Daha ne zamana kadar bu şekilde konuşucaksın, dedi adamın arkasındaki kız
...onu hemen öldürmeni istiyorum! Benim olan her şeyi çaldığı için öldürülmeli!
-Sakinleş, sadece biraz eğlenmek istiyorum. Sonuçta, dedi parmaklarını kütleterek
...bu bedeni zar zor zaptediyorum!
Derken seğiren sol gözüne dokundu.
-Hemen bu işi bitirmeliyim! Yoksa bu bedenin kontrolünü kaybedeceğim!
Arkasında duran kız yavaş adımlarla ona yaklaşıp, yanında durdu ve kulağına doğru fısıldadı.
-Dediğini yaparsan, her şeyimle seni desteklerim. Anlıyor musun?!...
-Kes, dedi adam
Bu kelimeyle, karşısında duran kıza bakarken, bir yandan da yanındaki kıza göz ucuyla bakıyordu.
-Sakın bana emir vermeye kalkışma! dedi sert bir şekilde
...Yoksa seni öldürürüm.
Kız onların birbirleriyle konuştuğunu fark edince, beyninin içinden duyduğu sesi gözlerini kapatarak dinlemeye başladı.
-*Bu ses!*
-*Evet benim, Sarada!* derken koşuyordu ve nefes nefeseydi
....*Hemen yanına geliyoruz!*
-*Gelmenize gerek yok, Sarada...*
-*Ne!* dedi telaşla
...*Sen aklını mı kaçırdın! O patlamanın etkisine bakarak seni orada bırakamayız!*
-*Bunda telaşlanacak bir şey yok!* biraz durdu ve ekledi *Kawaki orada mı?*....
-Ne diye öyle duruyorsun Sumire! dedi hiddetle karşısındaki
...Ölümüne yakın, vicdan azabı mı çekmeye başladın?!
Sumire gülümseyerek ona baktı.
-Hayır, hiçbir pişmanlığım yok, sadece... dedi uzaklara bakarak parıldayan dolunayın altında
...tek pişmanlığım... o da benim için önemli olan birine, doğru düzgün veda edememiş olmam!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KawaSumi
Fanficİki küçük yürek. Babalarının boyundurlukları altında geçen sekiz sene. Biri annesinin sesini unutup intikam ateşiyle hayatına devam ederken, diğeri ise baba sevgisi olmadan bir ömür geçirdi. Ama her ikisini de hayata bağlayan bir ışık çıktı, o ışık...
