KawaSumi

Yıkım Getiren

Korku, sadece ortamı saran bir şey miydi? Yoksa içimizde biriktirdiğimiz acılardan kaynaklanan bir şey miydi?

-Nefret, dedi gökyüzünde süzülürken

....onu sonlandırabilecek miyim? Bana verilen söz tutulacak mı?..

Gökyüzünde uçan kuşlar, asi bir atın bozkırlarda koşması gibi degesizce uçuyor ve her an bir yere çarpacakmış gibi duruyorlardı. Kuşlar hızla yanından geçip giderlerken o artlarından bakıp somurttu ve alçalmaya başladı...

-Aşağılık Dünya, derken nefretle burun kemerini buruşturdu ve derin sesiyle devam etti

...ortaya çıkın!

-*Shikamaru! Onlar burada!* dedi korkuyla

-*?!*

Bir anda oturağından kalkıp korkuyla pencereden dışarıya baktı.

-Olamaz!

Yakınlarda beliren büyük bir karaltı Konoha köyünün üstünü kaplıyor ve her tarafa yayılıyordu.

-!

Aceleyle Hokage ofisinden çıkarken Eida yatağından doğrulup ayağa kalktı. Etrafta olup biteni duru yeteneğiyle gözlerken Shikamaru'nun emriyle algı timinin yardımıyla Kawaki ile iletişime geçti.

-Lanet olsun, dedi sesini alçaltarak

...hemen köye geliyorum!

-Benim için acele etmeyecek misin?..

Kawaki yüzünü buruşturdu ve sessiz kaldı. Eida sessizliğin içinde onun sesini beklerken o konuşmadı.

-*Demek konuşmak istemiyor...*

Tekrar yatağının üstüne çöktü ve karanlık gökyüzüne baktı... 

-Ne zaman doğru kişinin ben olduğuna inanacaksın?...

Eida karanlığa bakarken Kawaki, Sumire'yi daha sıkı tutup son hızla ilerledi. Köye yaklaşırken Boruto çoktan köyün biraz ötesinde duruyordu ama tek başına değildi.

-Boruto, sakın yanlış bir hareket yapayım deme!

-Biliyorum, dedi ve arkasına baktı

...bu kadar hızlı olacağını düşünmemiştim.

-İşte düşmanı bundan daha hızlı fark etmelisin?

-Orası öyle...

Bir anda hızlanıp içeriye süzüldüler. Boşlukta süzülürken Kawaki köye varmış Sumire'nin evine doğru koşuyordu.

-Acele etmeliyim, köy tehlike altında!

Köyün atmosferi ve ortamı saran gerginlik iliklerine kadar işliyor, ürpertiyordu insanı. Kawaki aldırış etmek istemiyordu ama bu yaşadığı duygu yoğunluğunu içinden atamıyordu. 

-*Tamda köye saldırının zamanıydı!? Hem de böyle bir günde..*

Bir anda ayağı bir şeye çarptı ve sendeledi.

-Kawaki...

Uykulu uykulu yüzünü kaldırmış Kawaki'ye bakıyordu.

-....